تحرک عظيم کارگري براي افزايش دستمزد

جنبش افزايش دستمزد در ميان کارگران ابعاد تازه اي به خود گرفته است. مدتهاست در بيشتر محيط هاي کارگري اعتراضاتي به شکلهاي مختلف در اعتراض به پايين بودن سطح دستمزدها در جريان است. شعار و خواست افزايش پايه دستمزد به ٤٥٠ هزار تومان که اول بار توسط کارگران نساجي کاشان مطرح شد و با حمايت کارگران چندين کارخانه ديگر و امضاي طومارهايي همراه شد، زمينه جدي اي براي سراسري شدن دارد. همين فضا باعث شد که خانه کارگريها و شوراهاي اسلامي، اين عوامل حلقه بگوش رژيم، برنامه هاي خود را که هر ساله در روز تامين اجتماعي برگزار مي کنند به مسئله دستمزد کارگران اختصاص دهند. اينها اول اعلام کردند که دست به تجمع و ميتينگ خواهند زد و بعد برآورد کردند که ممکن است مثل سال ٨١ و يا اول مه امسال، کارگران کنترل اوضاع را به دست بگيرند و در نتيجه به تاکتيک اعتصاب اما به صورت کنترل شده آن متوسل شدند. اما اعتصاب نيز حربه اي است که کارگران روزانه از آن براي به کرسي نشاندن خواستهاي خويش استفاده ميکنند و خواهند کرد. در روز ٢٥ تيرماه نيز اعتصاب کارگران بيش از صد کارخانه و دهها هزار کارگر را دربر گرفت. اين به نحو غير قابل انکاري قدرت و گستردگي جنبش افزايش دستمزد است که ارگانهاي رژيم را واميدارد که با توهم مهار و عقب کشيدن اين جنبش دست به بازي با آتش بزنند. در واقع حکومت اسلامي و وابستگانش متوجه شده اند که از کنار اين فضاي اعتراضي گسترده در ميان کارگران براي افزايش دستمزد بهيچ وجه نميتوانند بي توجه بگذرند و بايد راهي براي مهار و کنترل آن بيابند. بنا به برخي گزارشها در روز بيست و پنجم تيرماه کارگران در برخي از کارخانه ها به دوساعت اعتصاب تمکين نکردند و تا چندين ساعت اعتصاب آنها ادامه يافت. بعلاوه در برخي کارخانه ها نظير ايران خودرو کارگران خواستهايي بسيار فراتر از شعار خانه کارگريها براي افزايش محدود دستمزدها را طرح کردند و در مورد افزايش دستمزد نيز بر خواست کارگران نساجي کاشان و فيلور و کارخانه هاي ديگر مبني بر حداقل دستمزد ٤٥٠ هزار تومان تاکيد کردند. کارگران ايران خودرو در قطعنامه اعتصاب خود در ٢٥ تير پذيرش خانه کارگريها در آي ال او بعنوان نمايندگان کارگران را محکوم کردند و خواستهاي راديکال ديگري را در زمينه اشتغال و امنيت شغلي طرح نمودند. در کرمانشاه پلاکاردهاي بزرگي که روي آن نوشته شده بود "ما کارگران خواهان حد اقل دستمزد ٤٥٠ هزار تومان هستيم" ساعتها در نقاط اصلي شهر توجه همه را به خود جلب ميکرد. بنا به گزارش خبرگزاريهاي جمهوري اسلامي در روز ٢٥ تير ٢٨ کارخانه در گيلان غرب، ٢٢ کارخانه در همدان، ٨ کارخانه در زنجان، ٣٠ هزار کارگر در تهران، ٤ هزار کارگر در خوزستان، ١٠٠٠ کارگر پارس الکتريک، ٢٠ هزار کارگر پاکدشت و ورامين، ١٥ هزار کارگر در قزوين، و همچنين بخشهايي از کارگران محور ساوه-اسلامشهر جزو کارگراني بودند که براي افزايش دستمزد دست به اعتصاب زدند.

اين حرکت عظيمي بود که پتانسيل و ظرفيت قدرتمند جنبش کارگري براي افزايش دستمزد را به نمايش گذاشت و ميتوان اميدوار بود که اين جنبش در تداوم خود بازهم گسترش بيشتري بيابد و کارگران در سراسر ايران تعرضي همه جانبه با شعار واحد را براي خلاص کردن خود از زير فقر به جريان بيندازند. در واقع اين قدرت جنبش افزايش دستمزد است که جناحهاي شناخته رژيم را نيز به اميد مهار اين جنبش به دنبال خويش ميکشد. کارگران همچنانکه اين بار عمل کردند، از هر فرصتي براي پيش بردن اعتراض و مبارزه خويش استفاده خواهند کرد و جنبش افزايش حداقل دستمزد به ٤٥٠ هزار تومان يکي از خواستهاي اصلي کارگران براي خلاصي از فقر و تباهي و مشقتي است که صاحبان حريص سرمايه و حکومت اسلاميشان بر آنها تحميل کرده اند. حزب کمونيست کارگري ايران قاطعانه از خواست افزايش دستمزد توسط کارگران حمايت ميکند و همه کارگران را به پيروي از خواست کارگران نساجي کاشان و فيلور و ايران خودرو براي افزايش فوري پايه دستمزد به ٤٥٠ هزار تومان و افزايش منظم دستمزد به تناسب تورم فرا ميخواند.

حزب کمونيست کارگري ايران

٢٨ تير ١٣٨٤ - ١٩ ژوئيه ٢٠٠٥