به استقبال کنفرانس خارج کشور برويم

گفتگو با کاظم نيکخواه دبير کميته خارج کشور حزب کمونيست کارگري ايران

انترناسيونال: در آستانه تشکيل کنفرانس سراسري خارج کشور هستيم. جايگاه اين کنفرانس در کل فعاليتهاي تشکيلات خارج چيست؟

کاظم نيکخواه: اين کنفرانسي از نمايندگان تشکيلاتهاي حزب در کشورهاي مختلف است. در نوع خود اولين کنفرانس خارج کشور حساب ميشود. ما کنفرانسهاي زيادي در تشکيلات خارج کشور با شرکت اعضا و کادرها و رهبري حزب داشته ايم که مسائل بسيار مهمي در آنها مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. "کنفرانس کادرهاي حزب" را هم بطور سراسري و نسبتا منظم هرسال برگزار کرده ايم. اما کنفرانس سراسري خارج کشور جايگاه متفاوتي دارد. اين يک کنفرانس تصميم گيرنده است. در بالاي هرم تشکيلاتي خارج کشور جا دارد. کنفرانسي است که نمايندگان اعضا در آن شرکت ميکنند و کميته خارج کشور را انتخاب ميکنند و در مورد مهمترين و مبرمترين مسائل رودرروي تشکيلات خارج حزب بحث و تبادل نظر ميکنند و تصميم ميگيرند. اين کنفرانس بالاترين ارگان تصميم گيرنده در تشکيلات خارج کشور است.

انترناسيونال: گفتيد که اين اولين کنفرانس خارج کشور در اين سطح است، چرا تا کنون کنفرانسي در اين سطح تشکيل نشده است؟

کاظم نيکخواه: بخاطر اينکه "کنفرانس خارج کشور" به اين مفهوم در طرح تشکيلاتي خارج کشور نبود. به دليل اينکه حزب در موقعيت سياسي اي که الان هست نبود و نياز آن را احساس نکرده بوديم. همانطور که گفتم ما در خارج کشور کنفرانس و نشستهاي اعضا و کادرها را کم نداشته ايم. اما بنظر من تشکيلات خارج کشور با اين کنفرانس وارد دوره تازه اي ميشود يا بايد بشود که با جايگاه کل حزب و جنبش کمونيسم کارگري و شرايط سياسي و اجتماعي امروز تناسب و خوانايي بيشتري دارد. يعني يک جريان در سطح بين المللي مطرح، صاحب نظر، دخالتگر، در دسترس و در مرکز صحنه سياسي. تشکيلات خارج کشور با اين کنفرانس بايد تصميم خودرا بگيرد که بعنوان نماينده اصلي چپ و راديکاليسم کارگري و جنبش ضد سرمايه و همچنين نماينده جنبش سکولار و انقلابي مردم ايران عليه جمهوري اسلامي در همه کشورها شناخته شود. بعلاوه ما وارد دوره اي از حيات حزب شده ايم که ارتباط تشکيلات داخل و خارج حزب تنگاتنگ تر شده است. ما تاکنون چندين کمپين يا کارزار سياسي و کارگري را همزمان در ايران و در خارج کشور به پيش برده ايم. براي نمونه ميتوان به کمپين دفاع از کارگران نساجي کردستان که همين امسال به جريان افتاد و يا کارزار آزادي فعالين اول مه سقز در سال گذشته که با موفقيتي چشمگير در برابر جمهوري اسلامي پايان يافت و نمونه هاي مشابه کمپين هاي کارگري و ضد جمهوري اسلامي که بارها پيش آمده است، اشاره کرد. همه اينها دارد تاکيد ميکند که تشکيلات خارج کشور بايد از هر نظر متحول شود. به موفقيتهاي تاکنوني رضايت ندهد و اين ظرفيت را در خود ايجاد کند که بتواند با سرعت در ابعاد توده اي نيرو جلب کند و اين نيرو را واقعا جذب کند و سازمان دهد. ايده برگزاري کنفرانسي بزرگ و سراسري و شبيه کنگره تا آنجا که من ميدانم بعد از کنگره سوم حزب در سال ٢٠٠٠ که اولين کنگره علني حزب بود توسط منصور حکمت مطرح شد. صحبت اين بود که سال ٢٠٠١ چنين کنفرانس بزرگي برگزار شود. آن موقع به دليل مشغله هاي مختلف و بويژه فکر ميکنم به دليل بيماري منصور حکمت اين طرح نتوانست پيگيري شود و به عمل در آيد. بعدا در سطح رهبري حزب طرحي براي خارج کشور مطرح شد که در آن از کنفرانس خارج کشور هم نام برده شده بود. دو سه ماه پيش بالاخره ضوابط و مقررات آنرا تهيه و تصويب کرديم و براي عملي کردن آن دست بکار شديم. کنفرانس خارج کشور امکان و فضاي بهتري را فراهم ميکند که کادرها و اعضاي حزب با دخالتگري بيشتري در حيات اين تشکيلات گام بلندي را که از آن صحبت ميکنيم عملي کنند.

انترناسيونال: مهمترين محورهايي که در اين کنفرانس مورد بحث قرار خواهد گرفت چه ها هستند؟ و اين کنفرانس سر چه مسائلي تصميم گيري خواهد کرد؟

کاظم نيکخواه: همين نکته که اشاره کردم يعني نقش تشکيلات خارج کشور از نظر دخالتگري اجتماعي و سياسي و نظري و ايجاد ظرفيت براي پاسخگويي به روي آوريهاي وسيعي که به طرف حزب هست، يکي از موضوعات اصلي مورد بحث در کنفرانس است. تشکيلات خارج در وضعيت فعلي پاسخگوي انتظارات بزرگي که از آن ميرود نيست. کارهاي بزرگي انجام ميدهد اما ظرفيت جمع کردن محصول کارش را ندارد. قدرت جذبش با روي آوري وسيعي که به حزب ميشود تطابق ندارد. اين تشکيلات حتي اعضاي موجودش را هم نميتواند آنطور که بايد جمع و جذب کند و انرژي آنها را بکار اندازد. اينها امراض شناخته شده سازمان بزرگ است و راه حل دارد. اينها موضوعاتي است که در پلاتفرم کميته خارج کشور که چند ماه پيش به تشکيلات اعلام شد بروشني تاکيد و تشريح شده و در واقع اجراي اين پلاتفرم محور بحث اين کنفرانس است که محور آن: کار روتين و منظم کمونيستي، در دسترس مردم بودن، و ساختن تشکيلاتي با استخوان بندي کادري محکم و روتين کار است که هر روز ظرفيتهاي خودرا افزايش ميدهد. يک جنبه ديگر را هم که کاملا به اين تغييرات مربوط است بايد در اين کنفرانس مورد توجه قرار دهيم: تشکيلات خارج کشور حزب نقش فعال و غير قابل انکاري در مقابله با جمهوري اسلامي و افشا و به انزوا راندن آن داشته است. نقش فعالي در مقابله با تحرکات کل ارتجاع اسلام سياسي داشته، دخالتگري جدي اي در دفاع از حقوق پناهندگان، کودکان، زنان و کارگران داشته است. پيشرو ترين و راديکالترين خواستها را در اين زمينه ها براي ميليونها نفر از مردم طرح کرده است. اما در عرصه جدال نظري با گرايشات راست و بورژوايي و ضد کمونيستي هنوز جاي محوري خودرا پيدا نکرده است. دنياي امروز به جرياني مثل ما بسيار نياز دارد. چون به تغيير نياز دارد. ما را بايد در رسانه هاي کشورها در بحثها و پلميکها، در تظاهراتهاي بزرگ و سخنرانيها و نشريات غير فارسي هم بيشتر ببينند و بشناسند. ما واقعا براي ميليونها نفر از مردم و همه آنهايي که بدليل نداشتن آلترناتيو راديکال و سوسياليستي از سياست زده شده اند، حرف داريم. اين خلاء را بايد پر کنيم. اين هم بايد يکي از بحثهاي کنفرانس باشد. نميتوان همه اين بحثها را در دو روز کنفرانس به سر انجام رساند. اما ميتوان استارت يک تحول جدي را زد. تحولي که نتيجه اش داشتن يک تشکيلات بزرگ و دخالتگر و مارکسيستي و با حساب و کتاب و در دسترس براي همه مردم باشد. من به موفقيت در اين زمينه کاملا اميدوارم.

انترناسيونال: اعلام شده است که کنفرانس علني است. اين يک سنت کاملا تازه است. لطفا در اين مورد کمي توضيح دهيد. منظورتان از علني چيست و چرا علني؟

کاظم نيکخواه: بله اين کنفرانس علني است به اين مفهوم که هرکسي چه مخالف چه موافق که ميل داشته باشد ميتواند در آن شرکت کند و شاهد تمام لحظات کنفرانس و بحثهاي ما و تصميمات ما حول نقشه هاي کارمان باشد و ببيند ما چگونه هستيم و چه ميخواهيم بکنيم. علني بودن کنفرانس در حزب کمونيست کارگري تازه نيست اما در سازمانهاي سياسي اپوزيسيون يک سنت تازه است. از سال ٢٠٠٠ که ما کنگره سوم حزب را بطور علني برگزار کرديم بتدريج تمام کنفرانس ها و نشستهاي بزرگ ما علني بوده است. بنظر من اين يک اقدام مهم سياسي بود که همه جريانات را زير اين فشار قرار داد که درها را باز کنند تا مردم ببينند در درون تشکل آنها چه ميگذرد و چگونه تصميم ميگيرند و چه کساني تصميم ميگيرند، پشت تصميماتشان چه بحثها و نظراتي وجود دارد و به کجا ميخواهند بروند. ديگران دارند مقاومت ميکنند. اما ما مردم را به چيزي عادت ميدهيم که مقاومت در برابر آن جز منزوي شدن و در حاشيه ماندن نتيجه اي در برندارد. علني بودن نشستهاي جريانات سياسي به مردم اين امکان را ميدهد که با شرکت در بحثها و جلسات، شناختي را که از هيچ کتاب و نشريه اي نميتوانند بدست بياورند با شرکت در يک کنگره و يک کنفرانس بدست بياورند و در مورد آنها موضع بگيرند. اين يک تحول در سياست ايران است. کسي که ريگي در کفش نداشته باشد بايد از اين علني بودن استقبال کند. تنها مانعي که در برابر علني بودن ميتواند وجود داشته باشد جنبه هاي امنيتي است که آنرا هم با در پيش گرفتن اقداماتي ميتوان حل کرد. بهرحال هيج توجيه و دليل ديگري براي تصميم گيري در پشت درهاي بسته از نظر مردم قابل قبول نيست و نبايد باشد. اجازه دهيد با اين توضيح مختصر در اين رابطه از همه کساني که اين نشريه را ميخوانند دعوت کنم که از همين الان تلاش کنند که در کنفرانس ما در سوئد شرکت کنند. من همينجا شماره تلفن خليل کيوان که مسئول "کميته برگزاري کنفرانس" است را اعلام ميکنم که کساني که مايل بودند با او تماس بگيرند و جاي خودرا رزرو کنند. شماره اينست: ٠٠٤٦٧٠٤١٥٨٩٩٩ اميدوارم بسياري از دوستان را در کنفرانس ملاقات کنيم.