انترناسيونال: دوست داريم در اين مصاحبه با شما در مورد برنامه ويژه انترناسيونال در زمينه مباحث کارگري گفتگو کنيم. شما گفتگوي مستقيم با فعالين و رهبران کارگري را آغاز کرده ايد. قبل از پرداختن به اين موضوع، لطفا کمي درباره استنباط و برداشت خودتان از اين مصاحبه ها براي نشريه انترناسيونال بگوييد. ويژگيهاي اين صف از فعالين کارگري را چگونه يافتيد؟

آذر ماجدي: من دو بار گفتگو داشتم با کارگر فعالي، که نماينده کارگران است از کارخانه ريسندگي و بافندگي کاشان، به اسم محسن. اين گفتگو ها براي خود من شخصا بسيار جالب و آموزنده بود. محسن بسيار گويا و با شيوه اي بسيار موثر از اوضاع زيست و کار کارگران صحبت مي کرد، با مثال هايي کوتاه يک وجه تکان دهنده از زندگي کارگران را ترسيم مي کرد. تسلط او در به بيان آوردن دردها و مطالبات کارگران، اطلاعات وسيعي که از رشته خود، محيط زندگي و کارش و کلا اوضاع کارگران داشت، و ديد طبقاتي عميقي که از اوضاع طبقه کارگر ارائه مي داد، بدون اينکه وارد هيچگونه بحث تئوريک و يا صريحا سياسي بشود، همه براي من جالب بود. محسن يک کارگر جوان است، ٢٨ سال دارد و نسل جوان طبقه کارگر، و کلا نسل جوان جامعه ايران را نمايندگي مي کند. تفاوت اين نسل با نسل فعال و پيشرو انقلاب ٥٧ کاملا بارز و چشمگير است.

در تمام مدت گفتگو و بعد از آن که به جوانب مختلف گفتگو فکر مي کردم بدون اختيار مقايسه اين دو نسل به ذهنم خطور مي کرد. از يک طرف تسلط و فرموله بودن او در زمينه مسائل جنبش کارگري، سليسي و رواني بيان و راحتي که در برقراري ارتباط با يک رسانه داشت و تلاشي که براي استفاده از اين تريبون براي بيان خواست هاي کارگران داشت همه بنظرم جديد بود. براي من که از نزديک با نسل کارگران فعال و پيشرو نسل انقلاب آشنايي داشتم ولي بعلت اختناق نسل جديد را کمتر مي شناختم باعث خوشحالي بود. مي توان حتي به اين شکل هم عنوان کرد که اين کارگر فعال جوان از برخي تعصباتي که در نسل قديم خيلي روشن بروز مي کرد مبرا بود.

انترناسيونال: چه شد که با تلويزيون انترناسيونال تماس گرفتند؟ انتظار و توقعشان چه بود؟

آذر ماجدي: وقتي با کانال جديد و تلويزيون انترناسيونال آشنا شده و دفاع اين رسانه چپ را از مطالبات کارگران و تمرکز آن را بر مسائل کارگران مشاهده کرده بود، تصميم گرفت که با ما تماس بگيرد و بخواهد که مسائل کارگران را از اين رسانه به اطلاع مردم برساند. در همان ابتداي گفتگو هم به من گفت که ديديم شما از کارگران نساجي بهشهر و فومنات صحبت کرديد، چرا از کارخانه نساجي کاشان نمي گوييد که بزرگترين کارخانه نساجي است. بعد فکر کردم که از عدم اطلاع رساني ما بوده و تصميم گرفتم که با شما تماس بگيرم. توقعش اين بود که مسائل اين بخش از کارگران را از تلويزيون منعکس کنيم تا مردم در جريان قرار بگيرند. ضمنا تلاش داشت که از اين طريق حمايت مردم، بخصوص مردم کاشان را از مبارزات کارگران جلب کند. بعنوان نماينده کارگران آمده بود که از اين تريبون استفاده کند و مساله کارگران را به مساله مردم بدل کند. جلب همبستگي عمومي با مبارزه کارگران دليل ديگر اين تماس بود. اين نکات را هم خيلي روشن و از همان ابتدا با ما درميان گذاشت.

در بار دوم هم از استقبال وسيعي که کارگران از برنامه کرده بودند گفت و تشکر کرد که يک تلويزيون پر بيننده اين مقدار زمان به مسائل کارگري اختصاص داده است. گفت که با رسانه هاي لس آنجلسي تماس گرفته ولي فايده اي نداشته است. فقط يکي از اين تلويزيون هاي متعدد به او فقط ٥ دقيقه وقت براي حرف زدن داده است و آخر سر هم به او توصيه کرده که امام جمعه کاشان را با آرپي جي به هوا بفرستد! اين دوست کارگر نقدي جالب بر اين توصيه نامربوط و پا درهوا ارائه داد.

انترناسيونال: مطالبات و خواسته هاي اصلي اين بخش از کارگران چيست؟

آذر ماجدي: مسائل معيشتي و دستمزد در راس مطالبات آنها قرار دارد. در حال حاضر تلاش براي گرفتن دستمزدهاي معوقه کارگران محور مبارزات کارگران را تشکيل مي دهد. اين کارگران ١١ ماه است که دستمزد نگرفته اند. مساله امنيت شغلي يکي از مسائل اساسي ديگر است. کارخانه هاي نساجي در حال تعطيل شدن است، حفظ شغل مساله محوري دوم در ليست مطالبات کارگران است. بيمه بيکاري و مساله حق تشکل در ميان مباحث بطور جدي طرح مي شد. وقتي مفصل تر صحبت مي کرديم، مساله دخالت در قدرت سياسي در جامعه هم مطرح مي شد. اينکه کارگران تا قدرت نداشته باشند نمي توانند مطالبات شان را بدست بياورند. اينکه چرا کارگر رئيس جمهور نيست. چرا صد تا کارگر نماينده مجلس نيستند و غيره.

انترناسيونال: ١١ ماه عدم پرداخت حقوق و مزايا ... با اين وضعيت چه تصويري براي گذران زندگي دارند؟ شرايط زندگي کارگران را در شرايط حاضر چگونه بيان ميکنند؟

آذر ماجدي: محسن از اين مي گفت که کارگران حتي از تهيه مداد و دفترچه براي کودکانشان عاجز هستند و بسياري مجبور شده اند فرزندانشان را به اين خاطر از تحصيل محروم کنند. از اين مي گفت که بسياري از کارگران دو شيفت کار مي کنند. يک شيفت در کارخانه صرفا بخاطر حفظ موقعيت شغلي و سنوات کاري کار مي کنند و يک شيفت بعنوان کارگر ساختماني يا باربر. بعضا پس از پايان شيفت چندين ساعت به تکدي گري مشغول مي شوند. از رشد اعتياد در ميان کارگران سخن مي گفت. اينکه رقم معتادين ١٠٠ برابر شده است. چند سال پيش ٥ معتاد در کارخانه بوده و الان ٥٠٠ نفر. بار دومي که با او گفتگو کرديم از تشيع جنازه يک رفيق کارگر برگشته بود. کارگري که دو سال پيش بخاطر عدم دريافت دستمزد خود را بازخريد کرده بود، ولي نتوانسته بود کاري بگيرد و زندگي خانوادگيش بخاطر فقر از هم پاشيده بود. به اين ترتيب معتاد مي شود و دو شب پيش بعلت تزريق زيادي مواد مخدر در گذشته بود. از يک گفتگوي تلويزيون دولتي با يک کارگر و مدير کارخانه صحبت کرد. اينکه کارگري که ١٢٠ هزار تومان حقوق مي گيرد گفته است که اگر حقوق به موقع پرداخت شود مي توان با آن زندگي کرد ولي مدير گفته که حقوق يک ميليون توماني براي زندگي کافي نيست. وقتي مصاحبه کننده از او مي پرسد که چطور کارگر ١٢٠ هزار تومان را کافي مي داند و او يک ميليون تومان را ناکافي، وي جواب مي دهد که کارگر ميخواهد زنده بماند ولي من ميخواهم زندگي کنم. محسن به اين اختلاف افق و توقع طبقاتي با طنزي تلخ اشاره مي کرد.

در طول اين مجموعه دوساعت و نيم گفتگو تصاوير ساده ترسيم مي شد ولي بسيار گويا بود و وجوه دردناک زندگي کارگران، زندگي طبقه کارگر ايران را ترسيم مي کرد. بسيار تکان دهنده.

انترناسيونال: براي رسيدن به خواسته هايشان چه فعاليتهايي را در دستور قرار داده اند؟

آذر ماجدي: اعتصاب و اعتراض. در عرض اين مدت اعتراضات بسياري را سازمان داده اند. اعتصاب کرده اند. تحصن و تجمع در مقابل اداره کار، بستن جاده ها، مذاکره با وزير و رئيس جمهور. آنطور که خود خلاصه مي کرد: اعتصاب و اعتراض.

انترناسيونال: در مورد افزايش حداقل دستمزد صحبت کرديد. چه بحثهايي کرديد و انتظار اين نسل کارگران از حداقل دستمزد چيست؟

آذر ماجدي: او پيشنهاد کرد که تلويزيون انترناسيونال پا پيش بگذارد و يک حداقل دستمزدي را تعيين کند و يک روز را هم تعيين تا کارگران در اين روز در محلي تجمع کنند و خواست خود را مطرح کنند. از تهيه طومار و امضاي طومار توسط کارگران صحبت کرديم که با استقبال او مواجه مطرح کنند. درباره ميزان اين حداقل دستمزد پرسيديم. او رقم ٤٥٠ هزار تومان در ماه را پيشنهاد مي کرد. مي گفت با اين مبلغ خانواده کارگري خواهد توانست يک معيشت بخور و نمير را سازمان دهد. در حال حاضر وقتي حقوق کارگران پرداخت مي شود، آنها بطور متوسط ١٧٠ هزار تومان درآمد دارند. که مي گفت حدود ٥٠ تا ٧٠ هزار تومان آن صرف کرايه خانه مي شود، و بقول او نه يک مسکن مناسب، بلکه يک سرپناهي که خانواده کارگران را از گرما و سرما محفوظ دارد. حدود ٣٠ هزار تومان هم هزينه برق و آب و گاز و تلفن، و آنوقت فرضا يک خانواده ٤ نفره بايد ساير نيازهاي شان را با حدود ٧٠ هزار تومان تامين کنند که عملا امکان پذير نيست.

انترناسيونال: چه رهنمودهايي براي متحقق کردن افزايش حداقل دستمزد براي کارگران داريد؟

آذر ماجدي: حداقل دستمزد کارگران بايد توسط نمايندگان واقعي کارگران در سطح سراسري تعيين و تامين شود. بايد يک مبارزه سراسري کارگري را بسيج و سازمان داد. تهيه طومار و امضاي آن توسط فرضا يک ميليون کارگر يا حتي چند صد هزار کارگر يک کار شدني و موثر است. بدنبال اين کار تجمع کارگران يا نمايندگان آنها در يک روز معين در مقابل وزارت کار يا مجلس فرضا يک کار موثر و کارساز است. معمولا حدود سال نو مساله تعيين دستمزد و افزايش آن مطرح مي شود. الان موقع مناسبي است که در اين زمينه حرکت کنيم. اول ماه مه نيز نزديک است، براي اين روز هم بايد آماده شويم و تدارک ببينيم.

انترناسيونال: تلويزيون انترناسيونال چه برنامه هاي ويژه اي براي حمايت و پيگيري اين مبارزه براي حد اقل دستمزد را در دستور قرار داده است؟

آذر ماجدي: ما همانگونه که تاکنون انجام داده ايم، همانگونه که مبارزه کارگران نساجي سنندج دفاع کرديم، همانگونه که از مبارزات پرستاران دفاع کرديم، همانگونه که از مبارزات کارگران ساير رشته ها و کارخانجات دفاع کرده ايم و مبارزات و مطالبات آنها را وسيعا منعکس کرديم، اين مبارزه را نيز منعکس خواهيم کرد و يک تمرگز ويژه روي آن خواهيم داشت. برنامه هاي ويژه خاص اين مبارزه معين و جلب کارگران و نمايندگان کارگران تا با ما تماس بگيرند و از اين طريق با ميليون ها نفر از مردم ايران صحبت کنند. اين تلويزيون مردم، تلويزيون کارگران، صداي حق طلبي، آزادي و حقيقت طلبي است. اين صداي اعتراض مردم و کارگران است. ما در همين مدت اين را به اثبات رسانده ايم و مردم اين را مي دانند و اين تلويزيون را دوست دارند. به همين علت اين دوست عزيز کارگر با ما تماس گرفت تا صدايش را به گوش مردم برساند. خيلي روشن است که نقش رسانه ها حياتي و تعيين کننده است. بخصوص تلويزيون. آن خبري که از تلويزيون، تلويزيوني که ميليون ها نفر بيينده دارد طرح شود، بيک خبر مهم و روز بدل خواهد شد. ما اين ابزار و امکان را در اختيار اين مبارزه مهم کارگري قرار خواهيم داد.

انترناسيونال: بازتاب اين گفتگوها از نظر اين فعالين کارگري چيست؟

آذر ماجدي: اين برنامه ها با استقبال گرم کارگران مواجه شده است و از ما تشکر و قدرداني مي کردند. اين واقعيت که رسانه پربيننده اي اين مقدار زمان به مسائل کارگري اختصاص داده است برايشان بسيار جالب است. بخصوص که تلويزيون ها و رسانه هاي ديگر را امتحان کرده اند و نتيجه اي نگرفته اند.

انترناسيونال: انتظار و توقعتان از ساير رهبران و فعالين کارگري در رابطه با تلويزيون انترناسيونال چيست؟

آذر ماجدي: من از تمام اين دوستان ميخواهم که با ما تماس بگيرند و مسائلشان را از طريق اين تلويزيون با مردم مطرح کنند. اين تلويزيون مردم است و بايد از اين تريبون به نفع مبارزاتشان استفاده کنند. از اين دوستان ميخواهم که مثل اين دوست عزيز محسن با ما تماس بگيرند.

تشکيل مجمع عمومي بطور روتين و منظم کليد اتحاد و تشکل کارگران است. من از رهبران و فعالين کارگري مي خواهم که تشکيل منظم مجامع عمومي را به يک امر مهم و محوري مبارزات کارگري بدل کنند.

امر طبقاتي کارگران از طريق پيوستن به حزب سياسي شان و تقويت اين حزب امکان پذير است. اين حزب اکنون موجود است و نقطه اميد تحولات آتي جامعه ايران است. کارگران بايد به اين حزب بپيوندند و اين حزب را از آن خود کنند. اين کليد اصلي پيروزي طبقاتي کارگران است.

انترناسيونال: به نظرتان نکات برجسته اين گفتگوها چه ها بودند؟

آذر ماجدي: بيش از هر چيز ترسيم گويا و دقيق وضعيت کار و زيست کارگران جالب و قابل توجه بود. ديد و خصلت صريح طبقاتي اي که در اين صحبت ها مشاهده مي شد يک ويژگي برجسته ديگر اين صحبت ها بود. يک نکته ديگر، همانگونه که در بالا به آن اشاره کردم، تفاوت محسوسي است که ميان اين نسل جوان با نسل قديم بچشم مي خورد. اين نسل اسير بسياري از سنت هاي دست و پاگير و يا تعصبات نيست. بنظر مي رسد که ملزومات مبارزه علني در شرايط اختناق را مي شناسد. و در اين قامت بخوبي ظاهر مي شود.