به ياکين ارتروک گزارشگر سازمان ملل
قدم رنجه کرده و به زنداني که کبرا رحمانپور به انتظار اعدام است، برويد!
دوشنبه همين هفته ٣١ ژانويه ياکين ارتروک براي تهيه گزارشي در مورد خشونت بر عليه زنان به ايران سفر کرد. قرار است وي با برخي سازمانها و مراکز دولتي و نيمه دولتي صحبت کرده و گزارشي در اين مورد تهيه و در اختيار کميسيون حقوق بشر سازمان ملل قرار دهد.
سه شنبه اول فوريه وي با شيرين عبادي ملاقات کرد و خانم عبادي کماکان حرفهاي کهنه شده خودشان را تحويل وي دادند که برخي از قوانين به ضررزنان است و "دين مقدس اسلامشان"، بهتر از اين حرفها و کارهايي است که حکومت اسلامي پياده ميکند و بايد مفسران بهتري پيدا شوند، تا بهتر از جانيان حاکم بر ايران "دين مبين خانم عبادي" را بررسي و اجرا کنند.
چندين نامه در طول اين مدت از طرف دوم خرداد حاشيه حکومت و طرفداران ديرين و سينه چاک خاتمي نيز براي ارتروک ارسال شد، که در آن فقط از جفاهاي حکومت در قبال زنان دوم خردادي و يا زندانيان دوم خردادي صحبت شده است.
آيا ضروري است يکبار ديگر کسي و يا کساني از خشونت بر عليه زنان در ايران گزارش تهيه کنند و يا پاي صحبت سازمانهاي آن چناني نشسته و بفهمند در ايران چه خبر است. من به گزارشگر سازمان ملل ميگويم قدم رنجه کرده و به زنداني برويد که در آن کبرا رحمانپور به انتظار اعدام نشسته است. فقط همين يک مورد کافي است موقعيت زنان در ايران را بفهميد و نيازي به مذاکرات آنچناني با شيرين عبادي و امثالهم نباشد، پاي صحبت ليلا مافي بنيشنيد و بشنويد که چگونه از کودکي مجبور به تن فروشي شده و چگونه دو بار در حاملگي شلاق خورده و چگونه اکنون بجرم اشاعه "فساد و فحشا طبق قوانين اسلامي" به اعدام محکوم شده است، و سفر خود را خاتمه داده و برگرديد.
مسئله اساسي اينست که حکومت اسلامي يک حکومت به تمام معني ضد زن، اکنون ديگر نه فقط براي مردم دنيا بلکه و شايد بيشتر از همه براي سازمان ملل نيز کاملا شناخته شده است. ديگر کار اين حکومت از جمع آوري اسناد و گزارش گرفتن و گزارش دادن گذشته است. همگان ميدانند و بطريق اولي سازمان ملل نيز بايد بداند و ميداند که حکومتي در ايران بر سر کار است که بيست و پنج سال است زنان را از همه حقوق انساني خود محروم کرده است. صدها صفحه گزارش و کاغذ سياه شده و به همين کميسيون حقوق بشر سازمان ملل ارسال شده است که در ايران زن بنا به تعريف نيمه انسان است و از حقوق فردي و مدني و اجتماعي محروم بوده و هر نوع تخطي وي از قوانين و مقررات و سنتهاي ضد زن اسلامي برايش دستگيري و شکنجه و اعدام و سنگسار در پي دارد.
اواخر ماه فوريه و اوايل ماه مارس در نيويورک سازمان ملل ميزبان کنفرانسي جهاني و مهم يعني کنفرانس پکن بعلاوه ١٠ است که در آن نمايندگان صدها سازمان غير دولتي در مورد ١٠ سال بعد از پکن و تغيير و تحولات زندگي زنان در ١٠ سال گذشته بحث خواهند کرد. در مورد جمهوري اسلامي ايران، ديکر ابدا نبايد گزارش داد و گزارش گرفت. کار اين حکومت از اين چيزها گذشته است. اگر جامعه جهاني و سازمان ملل، به حقوق بشر متعهد است، نفس يک سنگسار در ايران بايد کافي باشد که سران اين حکومت به جرم جنايت عليه بشريت تحت تعقيب قرار گرفته و محاکمه و مجازات شوند. به اين موضوع ليست بي حقوقيها زنان را اضافه کنيد. حجاب اجباري و اسلامي، آپارتايد جنسي، اعدام دختران جوان، حلال اعلام کردن قتل زنان، نداشتن حق طلاق و حق تکفل و هزاران مشکل و بي حقوقي زنان در ايران که ديگر نبايد گذاشت جامعه جهاني به آن عادت کرده و در باره آن فقط حرف بزند و گزارش تهيه کند.
در ايران به يمن حضور و گسترش يک جنبش وسيع و گسترده بر عليه حکومت اسلامي و بر عليه قوانين و سنتهاي ضد زن است که اتفاقا مجددا نماينده کميسيون حقوق بشر راهي ايران ميشود، به گزارشگر سازمان ملل و به همه کساني که هنوز گزارش لازم دارند تا موقعيت زنان در ايران را بدانند بايد گفت، بيست و پنج سال جنايت غير قابل تصور عليه زنان کافي است. ديگر گزارش لازم نيست. کار اين حکومت از اين حرفها گذشته است. عکس گرفتن از جنايات حکومت کافي است، چه رسد به اينکه شما حتي همين عکس را نيز درست نميگيريد.
در ايران جنبشي سکولار و ضد مذهب در جريان کندن ريشه اين حکومت است. لطفا گزارشتان را با اين جنبش آغاز و با همين جنبش به پايان برسانيد. خواست محاکمه سران جنايتکار اسلامي بجرم جنايت عليه بشريت، بجرم جنايت عليه ميليونها زن در ايران يک خواست عمومي است. لطفا اين را به جهانيان و به سازمان ملل گزارش دهيد.
مينا احدي
٢ فوريه ٢٠٠٥