اصغر کريمي

ديماه ١٣٨٣

ياد کارگران جانباخته خاتون آباد را گرامي بداريم

ياد کارگران خاتون آباد نبايد فراموش شود. سران جمهوري اسلامي بايد بدانند که هر جنايتي، هر تيراندازي و بگير و ببندي، هر ضرب و شتمي، هر تهديد و بازداشتي به عامل فشار عظيمي بر حکومت اسلامي تبديل ميشود.

روز چهارم بهمن ماه در سالروز کشتار کارگران خاتون آباد، در هر کارخانه اي پنج دقيقه دست از کار بکشيم و با اعلام سکوت به ياد اين عزيزان اداي احترام کنيم و خواهان محاکمه و مجازات عاملين و آمرين سرکوب خونين کارگران شويم. در دانشگاه و مدرسه و هر جاي ديگري که ميتوانيم اين کار را بکنيم.

خانواده هاي اين عزيزان را تنها نگذاريم. با ارسال دسته هاي گل و پيامها و نامه هاي همبستگي و همدردي، از مراکز کارگري، از دانشگاهها و مدارس، از جمعها و محافل آزاديخواه و پيشرو، آنها را در آغوش بگيريم و همبستگي مان را تقويت کنيم.

با ايجاد صندوق کمک به خانواده جانباختگان اجازه ندهيم در مضيقه قرار داشته باشند و همزمان خواست تامين زندگي مادام العمر اين خانواده ها را به رژيم تحميل کنيم. اين کوچکترين غرامتي است که رژيم بايد به اين خانواده ها بپردازد.

مزار جانباختگان را، همانند خاوران به ميعادگاه مردم آزاديخواه و عدالت طلب تبديل کنيم. بر مزار آنها دسته هاي گل بگذاريم و مراسم بزرگداشت بگيريم.

روز ٢٥ ديماه ١٣٨٣ دهها نفر از کارگران مراکز مختلف صنعتي دو قله در تهران را صعود کردند و با برافراشتن پرچم و لوحي، جانباختگان شهربابک را گرامي داشتند. اين اقدام ارزنده را به سنت تبديل کنيم.

در و ديوار را از ياد اين عزيزان و با شعار گرامي باد ياد کارگران جانباخته خاتون آباد پر کنيم.

هر مقام و مسئول حکومت اسلامي، هر دستور دهنده و شليک کننده اي بايد همه جا خود را در محاصره خشم و انزجار مردم ببيند و از تکرار اين جنايات، حتي از فکر تکرار چنين جناياتي، بر خود بلرزد و وحشت کند.

اينچنين ميتوانيم روحيه اعتراضي را در ميان خود تقويت کنيم، همبستگي ايجاد کنيم، اعتماد و اتحاد به وجود آوريم، صفوفمان را فشرده تر کنيم و به سرکوبگران و دشمنان کارگران بگوئيم که دوره رعب و وحشت گذشته است و هر دست درازي به کارگر با عکس العمل وسيع و قاطع مردم روبرو ميشود.