اصغر کريمي

شعارهاي ١٦ آذر امسال

شعارها و پلاکاردهاي امسال در جريان تظاهرات و روي ديوارها به مناسبت ١٦ آذر نشان از خودآگاهي عميق جنبش اعتراضي در دانشگاهها دارد. به شعارها و پلاکاردها دقت کنيد:

نان و آزادي براي همه، آزادي و برابري، آزادي زن آزادي همگان است، از مبارزه کارگران، معلمان و پرستاران حمايت ميکنيم، آزادي انديشه با ريش و پشم نميشه، نه به حجاب اجباري، پوستري به نشانه اعتراض به آپارتايد جنسي، زنداني سياسي آزاد بايد گردد، سوسياليسم بپاخيز براي رفع تبعيض و شعارهائي عليه طالبان هاي حاکم بر ايران.

فقط يک شعار نبود. فقط يک خواست نبود. و شعارها و خواستها صنفي و دانشجوئي نبود. سراسري بود، خواست همه بود، آزادي و برابري و نان براي همه، عليه آپارتايد جنسي و بيحقوقي زن، آزادي زندانيان سياسي، عليه حکومت مذهبي، براي آزادي بيان و انديشه، و در دفاع از کارگران و معلمان و پرستاران، اينها پلاکاردها و شعارهاي اصلي تظاهرات و تحرکات دانشجوئي امسال بود. تعدد شعارها و پلاکاردها خود يک نقطه قوت مهم و نشانه خودآگاهي عميق اين جنبش اعتراضي و يک پيشروي بزرگ براي اين جنبش بود. شعارها و مطالبات ديگري هم مطرح شد اما برجسته نبود و جاي چنداني نيافت.

شعارهاي امسال مهمترين و محوري ترين مسائل جامعه را بيان ميکرد. سياسي ترين شعارهاي مربوط به جامعه ايران و بسيج کننده ترين و متحد کننده ترين شعارها بود. از شعارهاي ويژه دانشجوئي چندان خبري نبود. اين اعتراضي صنفي و براي صنف دانشجو نبود. براي خودش نبود براي جامعه بود و به اين معني براي خودش هم بعنوان بخشي از جامعه بود. به اين معني نيز خصلت سوسياليستي اين جنبش بسيار قوي و برجسته بود. انقلاب ايران زنانه است و پلاکارد آزادي زن آزادي همگان است و پوستر عليه آپارتايد جنسي به عميق ترين شکل اين وجه انقلاب را بيان ميکرد. انقلاب ايران ضد مذهبي است و اين نه تنها در شعارهاي آزادي و برابري که در آزادي انديشه با ريش و پشم نميشه و در شعارهاي مربوط به مساله زن خود را بشکل برجسته اي نشان ميداد. و بالاخره آن جمله مشهور و زيباي مانيفست که در راه مبارزه چيزي جز زنجيرهايمان از دست نميدهيم، همه و همه نشانه بلوغ و پختگي اين جنبش بود و اين مجموعه چيزي جز هژموني سوسياليسم و کمونيسم نبود. اينها شعارهائي است که طبقه کارگر و اقشار زحمتکش جامعه، سکولاريسم جامعه، جنبش خلاصي فرهنگي، جنبش برابري زن و مرد و جنبش براي آزاديهاي سياسي را به بهترين وجهي نمايندگي ميکند. اينها شعارهاي استراتژيک انقلاب ايران است و از همين امروز به محبوب ترين شعارهاي مردم تبديل شده است.

جنبش اعتراضي در دانشگاهها نه تنها دو خرداد و شاخه هاي مختلف جنبش اسلامي را تماما پشت سر گذاشته است، بلکه تفاوت عميق خود را با ناسيوناليسم و ليبراليسم هم ميفهمد و عليه آن قد علم کرده است. ١٦ آذر سال قبل نقطه عطفي در اين خودآگاهي بود و امسال به نقطه اوج خود رسيد. خاتمي اوج حماقت و کوته بيني خود را به نمايش گذاشت که گمان ميکرد ميتواند در چنين فضائي خودشيريني کند. به محاکمه کشيدن خاتمي توسط دانشجويان، مقدمه محاکمه سران جمهوري اسلامي در فرداي آزادي از شر اين حکومت منحوس خواهد بود.

از نظر کمي جمعيتي که توانست در تظاهرات شرکت کند، شعارنويسي کند، اطلاعيه و تراکت پخش کند، پلاکارد درست کند و عملا کاري بکند بخشي ناچيز از کل جمعيتي است که اين مطالبات را مال خود ميداند و در شرايطي ديگر به ميدان خواهد آمد. در هر کوچه و خياباني، در هر کارخانه و اداره اي، در هر دانشگاه و مدرسه اي مدافعين رهائي از مذهب، مدافعين رهائي زن، مدافعين آزادي و برابري و رهائي از نابرابري و استثمار حضور دارند. اينها را در صف نان و گوشت و در تاکسي و اتوبوس هم ميتوان ديد. اينها همه جا هستند. اين نيرو را بايد در تشکل هاي حزبي و غير حزبي سازمان داد تا پتانسيل عظيم اين جنبش به کار افتد، خود را گسترش دهد و ابتکار عمل را همه جا بدست گيرد. اينها نيروهاي انقلاب سوسياليستي اند و بايد متشکل شوند. اين مهمترين وظيفه اي است که امروز در مقابل کمونيسم کارگري قرار گرفته است.