اعتراضات دانشجويي: معاني و مفاهيم

مرتضي کيوان از تهران

در روزهاي اخير فضاي اعتراضي در دانشگاههاي سراسر کشور رو به گسترش است. در پي حوادث هفته گذشته در دانشگاه علم و صنعت يعني ربودن رييس دانشگاه توسط اراذل و اوباش حزب الله و ضرب و شتم وي متقابلا حمله دانشجويان معترض به ساختمان بسيج دانشجويي و محاصره و عدم اجازه خروج به نماينده ولي فقيه از مسجد دانشگاه، دانشگاههاي ديگري در تهران و ساير شهر ها نيز به اين اعتراض پيوسته و خواهان پيگيري و مجازات عاملين اين حمله وحشيانه گرديده اند. اين اعتراضات و تجمعات ميتواند پيش در آمد اعتراضات جديدتر و سراسري در روز ١٦ آذر باشد. در حوادث اخير دانشگاه علم و صنعت و اعتراضات دانشجويان متعاقب اين حوادث چند نکته قابل توجه است:

اول اينکه حزب الله و آدمکشان اسلامي جرئت حمله به تجمعاتي را که دانشجويان و جوانان در آن حضور دارند را از دست داده اند. اما براي نشان دادن حضور خود به ضرب و شتم افراد و کساني که ربط چنداني به موضوع ندارند، ميپردازند. اين مساله شاخص مناسبي براي تشخيص تناسب قواي اجتماعي است. همچنين ميتوان به ميزان هراس نيروهاي اصلي سرکوبگر در مقابله با اجتماعات و اعتراضات جوانان و مردم معترض پي برد.

دوما، عکس العمل دانشجويان به اين عمل اسلاميون است. دانشجويان با حمله به ساختمان بسيج دانشگاه و شکستن در و پنجره آن، در پي دستگيري و محاکمه نماينده ولي فقيه ميشوند اما نامبرده به مسجد ميگريزد. دانشجويان نيز با تحصن در مقابل مسجد و اعلام اينکه تا رسيدن به خواسته هايشان به تحصن ادامه ميدهند، عملا مسجد را محاصره کرده و مانع از فرار نماينده ولي فقيه مسلمين ميشوند. اين عمل دانشجويان نشاندهنده پايان تفوق خطوط رفرميستي بر فضاي اعتراضي دانشگاههاست. مقابله با اراذل حکومت اسلامي و عقب راندن آنان نياز به راديکاليسمي دارد که آنرا بايد در نيروهاي سياسي راديکال چپ جستجو کرد. آنچه که صحت اين ادعا را اثبات ميکند خواست دانشجويان مبني بر جمع کردن بساط بسيج و نماينده رهبري از دانشگاه هاست.

در جريانات اخير آنچه که خود نمايي ميکند نياز دانشجويان و جنبش دانشجويي به تشکلهايي است که اين حرکات را سازماندهي و هدايت کند و با مشارکت و تقسيم کار مناسب در ميان دانشجويان معترض بيشترين نتيجه را از چنين تحرکاتي به دست آورد. امروز اين تشکلها چيزي نيستند جز شوراهاي دانشجوي.

با توجه به در راه بودن ١٦ آذر ميتوان اعتراضات اخير را به اعتراض سراسري ١٦ آذر پيوند زد. لازمه اينکار ايجاد شبکه اي از فعالين دانشجويي و اجتماعي است که بتوانند با اطلاع رساني و جلب حمايت گروههاي مختلف در جامعه ١٦ آذر را به روز اعتراض عمومي تبديل کنند.