از انترناسيونال ۵۹،  جمعه  ۸  آبان  ۱۳۸۳ -  ۲۹ اکتبر ۲۰۰۴
-------------------------------------------------------------------------------

 

کار ارزان و دشوار، مرگ آسان

هر لحظه و هر ساعت دهها کارگر در ايران در اثر کار در شرايطي نا امن دچار حادثه ميشوند و بسياري جان ميبازند. عده اي عليل و ناتوان ميشوند و فرزندان و همسران و دوستان و پدران و مادراني داغدار و بي پشت و پناه و بيچاره ميشوند. هر لحظه و هر ساعت زندگي هايي از هم مي پاشد و عده اي از زندگي محروم ميشوند و عده اي براي هميشه به خاک سياه مي نشينند. اينان جرمشان اين است که کارگرند، سودها و ثروتها را ميسازند. لازم است چنين شود تا جريان ثروت اندوزي و سود عده اي ديگر لحظه اي دچار وقفه نگردد و هر لحظه و هر ساعت بيشتر و بيشتر شود. اين قانون سرمايه در ايران و در گوشه و کنار جهان است. هر سال هزاران نفر در ايران قرباني شرايط نا امن کار ميگردند. چند خبر از حوادث دو سه روز اخير در ايران که در واقع مشتي است نمونه خروار:

٭ روز ١ آبان کارگري بنام قربان، ٥٣ ساله، در شهرستان اراک به هنگام کار در اثر سقوط از پشت بام جان باخت.

٭ روز ٢ آبان يک کارگر نوجوان ١٧ ساله افغانستاني در شهرستان ورامين در اثر برق گرفتگي در داخل چاه جان خود را از دست داد.

٭ روز ٢ آبان کارگر ٥٠ ساله اي به هنگام چاه کني در قلعه خيابان مشهد در اثر استنشاق گازهاي مسموم کننده، جانش را از دست داد.

٭ روز ٢ آبان ماه يک کارگر چاه کن در چهار راه ميدان بار مشهد به داخل چاه سقوط کرد و بسختي زخمي شد.

٭ روز ٣ آبان ماه در کرمانشاه يک کارگر ساختماني روزمزد بنام محمد بهمني، ٤٠ ساله، از طبقه ٤ يک آپارتمان در حال احداث به علت پوسيدگي طناب بالابر سقوط کرد و جان باخت. جسد خونين محمد بمدت ٤ ساعت و در حالي که همسر و چهار کودک او به دورش حلقه زده بودند و گريه مي کردند، در محل باقي بود.

حکومت اسلامي سرمايه داران و رسانه هايش حتي نام کارگران جان باخته را نيز بندرت اعلام ميکنند. اين کارگران گويي انسانهايي که داراي هويت و شخصيت و فرزند و همسر و دوست و پدر و مادري هستند، بحساب نمي آيند. "کارگر چاه کن" و "کارگر ساختماني" و "يکي از کارگران يک کارخانه" هستند. اعداد گمنامي هستند در ميان ارقام که در بيشتر موارد حتي مرگ آنها نيز گزارش نميشود.

کارگران، خانواده هاي کارگري! بيائيد دست در دست هم دهيم و به اين نظام بردگي مزدي پايان دهيم. ما برنامه مان، حزبمان، و راه پيشروي براي يک زندگي انساني را ميشناسيم. ما محکوم نيستيم که تمام عمر و نسل اندر نسل به اين فقر و تحقير و بي اختياري تمکين کنيم.

حزب کمونيست کارگري ايران به خانواده ها و بستگان و دوستان اين کارگران جان باخته تسليت ميگويد. بايد در اولين گام و بعنوان اقدامي فوري به شرايط نا امن کار متحدانه اعتراض کنيم. هر حادثه و مرگ و زخمي شدن هر کارگر در هر کجا به همه ما مربوط است. بايد اعتراض کنيم. بايد به خانواده ها و دوستان کارگران جان باخته يا حادثه ديده سر بزنيم و از آنها دلجويي کنيم. بايد از زندگي خود و خانواده هايمان دفاع کنيم. بايد بخواهيم که تمام محيط هاي کار از استاندارد بالاي ايمني برخوردار شود و نمايندگان منتخب کارگران حق داشته باشند محيط هاي کار را از زاويه ايمني منظما مورد بازبيني قرار دهند. آخرين دستاوردهاي بشري براي جلوگيري از بروز حوادث در محيط هاي کار بايد بکار گرفته شود.

حزب کمونيست کارگري ايران

٥ آبان ١٣٨٣-٢٦ اکتبر ٢٠٠٤