٢ اکتبر، در آمستردام و برلين
٣٠٠ هزار نفر به خيابانها آمدند!
اعتراضات کارگران و مردم محروم در کشورهاي اروپائي عليه سياست دست راستي دولتها که معيشت و دستاوردهاي طبقه کارگر را هدف قرار داده اند گسترش مي يابد. بدنبال اعتراضات ماههاي گذشته در آلمان، فرانسه و ايتاليا، روز دوم اکتبر کارگران و مردم محروم خيابانهاي آمستردام و برلين را قرق کردند. در اين اجتماعات حزب فعالانه شرکت کرد و پرچم تغيير جهان را به خيابانها برد. آنچه ميخوانيد دو گزارش از بهمن خاني و نازنين برومند از اعضاي رهبري حزب در باره اين اجتماعات است:
دوم اکتبر روزي تاريخي در حيات سياسي مردم هلند
بهمن خاني
روزهاي ويژه اي به تاريخ هر کشور يا هر جنبشي تبديل ميشوند. ٢ اکتبر يکي از اين روزهاي ويژه در تاريخ مبارزات کارگران و ديگر اقشار مردم هلند است. ٢ اکتبر روز نه گفتن به سرمايه داران و دولت حامي آنها بود که طرح صرفه جوئي آنها همه دستاوردهاي تاکنوني طبقه کارگر از ساعت کار و سن بازنشستگي تا آموزش و پروش و ديگر خدمات اجتماعي را مورد حمله قرار ميدهد. از تمام نقاط هلند از هر شهر و روستايي انتظار نزديک شدن اين روز کشيده ميشد. از اولين ساعات صبح اين روز جامعه هلند رنگ و تحرکي ديگر به خود گرفته بود. هر کسي پلاکاردي، بادکنکي، عکسي با خود آورده بود. ازدحام جمعيت در همه نقاط مشهود بود. تراکم جمعيت در ساعتهاي ١٠ و ١١ و ١٢ شديدتر ميشد. همه ايستگاهاي قطار و مترو مملو از جمعيت تظاهر کننده بود. با وجود اينکه مرکز حمل و نقل، سرويسهاي بيشتري را براي انتقال ٦٥٠٠٠ نفر بيشتر از ميزان پيش بيني شده گذاشته بود، ولي باز هم کفايت نميکرد. همه قطارها و مترو و اتوبوسها پر بودند و بسياري سر پا ايستاده بودند. همه با عجله به مقصد واحدي ميرفتند: "آمستردام"! همه هدف واحدي را تعقيب ميکردند: "نه به سياست رياضت و صرفه جويي دولت و پارلمان"!
دوم اکتبر فضاي سياسي ويژه اي همه جا حاکم بود. هر کسي به نحوي ميخواست نظرش را بيان کند، هر کسي به نحوي ميخواست بگويد بله، من هم هستم، من هم مخالفم، من هم سهمي در اين جنگ دارم! پير زني ميگفت اينها ميگويند فقط ٧٠ سال کار کن و بعد بمير! معلم ميانسالي ميگفت من تنها به خاطر خودم به تظاهرات نميايم بلکه بيشتر در دفاع از شاگردانم که قرباني سياست دولت ميشوند! پير مردي ميگفت اين تکرار دهه ٨٠ است که باز همين بلا را سرمان آوردند، آنوقت هم ما پيروز شديم و آنها را سرجايشان نشانديم! هر لحظه به جمعيت اظافه ميشد. جمعيت از نقاط مختلف شهر آمستردام مانند جويباري خروشان به سمت ميدان موزه museumplein در حرکت بودند. محل تجمع ميدان وسيعي بود که در مقايسه با ازدحام جمعيت کوچک به نظر ميرسيد، تخمين تعداد شرکت کنندگان بسيار مشکل بود. هليکوپترها بالاي سر جمعيت در پرواز بودند و در حال گرفتن فيلم و عکس بودند. اتحاد غير قابل توصيفي در ميان مردم حاکم بود، همه هم درد بودند، همه هم احساس بودند، از اينکه اين همه جمعيت در کنار هم گرد آمده بودند، به وجد آمده بودند. سخنراناني از نمايندگان اتحاديه ها و احزاب چپ و مخالف دولت به نوبتهاي کوتاه پشت تريبون قرار ميگرفتند و به فراخواني که داده بودند و جواب گرمي که از مردم دريافت کرده بودند احساس شادي و خوشحالي خود را بيان ميگردند و بر ادامه مبارزه پاي ميفشردند!
فعالين حزب کمونيست کارگري ايران و بسياري از ايرانيان مقيم هلند در اين اعتراض شرکت داشتند. ما اقدام به پخش اطلاعيه به زبان هلندي نموديم که در جمعهاي مختلف خوانده ميشد و مورد استقبال قرار ميگرفت. همچنين با در دست داشتن پوسترهاي با عکس مارکس و پلاکاردي بزرگ با شعار آزادي، برابري، حکومت کارگري، توجه ويژه اي را به خود جلب کرده بوديم. مردم هر يک به نحوي احساس هم نظري خود راخ ود را به اين شعار، با فشردن دست هايمان، با گرفتن عکسي با ما، با لبخندي، و بعضي ها با چشمکي، با ما اعلام ميکردند. تظاهرات اين روز در صدر اخبار همه رسانه ها، تلويزيونها و راديوها قرار داشت. بيش از ٢٥٠٠٠٠ نفر در اين تظاهرات شرکت داشتند که در ١٣ سال اخير بيسابقه بوده است.
از طرف دولت و جانشين نخست وزير هلند، عکس العملي که نشان داد اين بود که ما ميتوانيم با اتحديه ها دوباره به مذاکره بپردازيم اما برنامه و طرح ما همچنان سر جايش قرار دارد. "برنامه ما در ١٠ سال آينده به نفع مردم خواهد بود"! دولت هلند مانند هر دولت بورژوايي ديگر سود و رونق سرمايه هايشان در اولويت حاکميتشان قرار دارد، تنها با مبارزه اي مداوم، پيگير و همه جانبه و طبعا با همبستگي بين المللي کارگران و اعلام پشتيباني از اعتراضات طبقه کارگر هلند ميتوان دولت را به عقب نشيني وادار کرد، که اين حمايت دست طبقه کارگر ايران را هم ميبوسد.
٭٭٭
٢ اکتبر روز اعتراض به کاپيتاليسم؟!
نازنين برومند
شنبه ٢ اکتبر در برلين تظاهراتي بزرگ عليه قوانين جديدي که قرار است از اول ژانويه ٢٠٠٥ به اجرا گذاشته شود به نام "هارتز فير" برگزار شد. در اين تظاهرات که تشکيلات آلمان حزب کمونيست کارگري ايران نيز فراخوان به آن داده بود جمعيتي بين ٤٥ تا ٥٠ هزار نفر شرکت کردند. اين تظاهرات در ادامه تظاهراتهايي فراخوان داده شد که حدودا دو ماه پيش عليه اين قوانين شروع شده و هر هفته روزهاي دوشنبه در شهرهاي مختلف بخصوص در شرق آلمان برگزار شده است. قوانين "هارتز فير"، قوانيني به شدت ضد حقوق اجتماعي اقشار پايين تا متوسط جامعه مانند سالمندان، بيکاران و اقشار کم درآمد است. از کوتاه کردن حقوق بيکاري، بازنشستگي، بيمه هاي درماني و اجتماعي تا بالا بردن سن بازنشستگي و ساعات کار هفتگي به بيش از ٤٠ ساعت کار از جمله اين قوانين ميباشد.
بر خلاف تصور دولت آلمان و رسانه هاي جمعي که «پايان اعتراظات» را اعلام کرده بودند و سعي کردند با تضعيف روحيه عملا از ادامه اين تظاهراتها جلوگيري کنند، تظاهرات هزاران نفره در برلين نشان داد که مردم همچنان معترضند و حاضر به عقب نشيني نيستند. در اين تظاهرات اتحاديه هاي بزرگ کارگري مانندIG-Metall ,GEW و Verdi و سازمانهايي مانند Attac, FAUو حزب PDS شرکت کردند. شعارهاي مختلفي در اين اجتماع چندين هزار نفره به چشم ميخورد. شعارهاي راديکالي مانند "شرودر بايد برود" و يا "کاپيتاليزم بدون قوانين هارتز فير هم لجن است" که بر روي يک ساختمان بزرگ نصب شده بود و يا کلمه سوسياليزم را طوري نوشته بودند که معني "سوسياليزم ضرورت است" را ميداد در کنار شعار "ما ملت هستيم، اين قوانين بايد بروند" که تا حدودي ناسيوناليستي بود به چشم ميخورد. در اين تظاهرات درگيريهايي نيز بين پليس و تعدادي از تظاهرکنندگان که از بلوک چپهاي راديکال بودند رخ داد. کارگراني که در نزديکي درگيري بودند با شعار "فاشيست گم شو" به پليس ضد شورش پاسخ دادند.
حزب کمونيست کارگري ايران نيز با شرکت خود در اين تظاهرات با پرچمهاي بزرگ مارکس و منصور حکمت و شعارهاي بزرگ نويس شده مانند "ما براي يک دنياي بهتر مبارزه ميکنيم" و "کارگران کار را خلق ميکنند و نه کار، کارگران را" توجه بسياري از شرکت کنندگان را به خود جلب ميکرد و عکسهاي زيادي از اين شعارها گرفته شد. در اين اجتماع اعلاميه به زبان آلماني پخش شد.
اين جنبشي است اجتماعي با پتانسيل بالايي براي يک دگرگوني اساسي نه تنها در آلمان بلکه در ديگر جوامع اروپايي مانند هلند، فرانسه و ايتاليا که متاسفانه به خاطر کمبود يک آلترناتيو سوسياليستي و حزب آن، حزب کمونيست کارگري در اين جوامع، پاسخ درست خود را نميگيرد. اين باريست بر دوش ما که هر چه بيشتر و مصمم تر نوشته ها و عقايد منصور حکمت را در دسترس آنها قرار داده و پرچم کمونيسم کارگري را در اين جوامع به اهتزاز در آوريم.