پيروزى بر حکومت در گرو چيست؟
شهلا دانشفر
بدنبال ٢٠ خرداد و ١٨ تير سال گذشته و يکسال پر جنب و جوش در همه بخش هاى جامعه، رژيم بخوبى ميداند سربلند کردن هر حرکت اعتراضى ميتواند همچون شعله اى کل جامعه را فرا بگيرد. از اين روست که حکومت امروز با نشان دادن چنگ و دندان در مقابل اين موج ايستاده است. نزديک به دو ماه است که رژيم اسلامى با سرکوب و ايجاد ارعاب تلاش دارد جنبش اعتراضى در جامعه را به عقب براند و در مقابل هر صداى اعتراضى بايستد. با اتخاذ اين سياست رژيم توانست ١٨ تير امسال را از سربگذراند و اکنون با ادامه تعرضات خود به مردم و با رها کردن گله هاى حزب الله در خيابان و تعرض به زنان تحت عنوان بدحجابى، حمله به جوانان تحت عنوان زير پا گذاشتن شئونات اسلامى و کشاندن بساط اعدام در ملاء عام ميکوشد همچنان کنترل اوضاع را در دست داشته باشد.
در مقابل، اما شاهد اين هستيم که تعرضات رژيم دارد با تعرض مردم پاسخ ميگيرد. شاهد وارد شدن جامعه به فاز جديدى از اعتراض و مبارزه هستيم. هم رژيم ميداند و هم مردم با اعتراضاتشان نشان داده اند که ديگر اوضاع سياسى جامعه حتى به اوضاع قبل از ٢٠ خرداد ٨١ نيز برنخواهد گشت و جنبش اعتراضى عليه جمهورى اسلامى را ديگر نميتوان به عقب راند. اين جنبش دارد قوام مى يابد و بخود سازمان ميدهد تا اينبار يکپارچه و متحد کل حاکميت اين رژيم را به پايين بکشد.
اتفاقاتى که در همين دو هفته اخير گذشت بيانگر حال و هواى تازه اى در جنبش اعتراضى جامعه است. در تعرض منکرات رژيم به چند زن در مشهد، دو دختر جوان، مرضيه و خواهرش، در مقابل تهاجم منکرات کوتاه نيامدند و حجاب را حتى از سر خواهران زينب پايين کشيدند و مردم به حمايت از آنها جمع شدند. در آبادان هنگاميکه مامورين منکرات زن جوانى را مورد بازخواست قرار دادند، اين تعرض فورا با اعتراض متقابل او و همسرش پاسخ گرفت و با حمايت مردم تبديل به تجمعى شد که مامورين منکرات را فرارى داد. در تبريز هنگاميکه مامورين شهردارى ميخواستند بساط دستفروشان را جمع کنند، زن جسورى با فرياد و اعتراض به مامورين شهردارى مردم را به اعتراض فرا خواند، و در زاهدان بساط برپا کردن جوخه اعدام به درگيرى با مامورين انتظامى رژيم تبديل شد. در کنار اينها، اعتراضات پى در پى پرستاران براى پيگيرى خواستهايشان ادامه داشته است. معلمان با اجتماعات هر يکشنبه خود موفق شدند رژيم را به عقب برانند و دبير کانون صنفى معلمان محمود بهشتى لنگرودى از زندان آزاد شد و معلمان اعلام کرده اند که تا آزاد شدن معلم دستگير شده على اصغر ذاتى و تا پاسخ گرفتن خواستهايشان دست از مبارزه بر نخواهند داشت. همچنين در همين روزها ما شاهد حرکات و اعتراضات کارگران در مقابل بيکارسازيها و دستمزدهاى پرداخت نشده هستيم. کارگران پتروشيمى در کرمانشاه بار ديگر شيپور اعتراض عليه بيکارسازيها را بصدا در آوردند. اينها همه شواهدى هستند که از يکسو بيانگر حال و هواى جديدى در مبارزه مردم است، اينها بيانگر اينست که مردم در مقابل تعرضات رژيم عقب نشينى نميکنند و با تعرض متقابل به آن پاسخ ميدهند. آزاد شدن دبير کانون صنفى معلمان از زندان نشان داد که با اعتراضات پى در پى ميتوان درب زندانها را گشود و ميتوان رژيم را عقب راند.
از سوى ديگر برخى از اعتراضات همين دو هفته اخير همسرنوشتى مبارزه کارگران و بخش هاى مختلف جامعه را نشان ميدهد. اين هم سرنوشتى را ميتوان بطور مثال در تبريز در اعتراض زنى که به حمايت از دستفروشان در مقابل ماموران شهردارى به اعتراض بلند ميشود ديد که فرياد ميزند و ميگويد چرا به جاى کار براى اين انسانها به آنها حمله ميکنيد! چرا به جاى بيمه بيکارى آنها را مورد تعرض قرار ميدهيد! نمونه ديگر در فرودگاه آبادان است که زن جوانى که بهمراه همسر و فرزندانش ميخواهد به سفر برود از سوى مامورين منکرات مورد تعرض قرار ميگيرد و همسر اين زن با صداى اعتراضى بلند ميگويد دست از اين تعرضات برداريد! شما ميخواهيد با اين کار بيکارى و فقر مردم را لاپوشالى کنيد! اين ها همه بيان ديگرى از پيوند نزديک اعتراضات کارگران با اعتراض بخش هاى مختلف جامعه و قوام يافتگى مبارزاتى است که در مقابل رژيم دارد شکل ميگيرد.
اما اگر امروز رژيم توانسته است عليرغم چنين فضايى از اعتراض و مبارزه دست به تعرض بزند ناشى از يک کمبود اساس و ناشى از متشکل نبودن و بهم پيوسته نبودن مبارزات جارى در جامعه است. براى بزير کشدين اين حکومت و تحقق يک انقلاب پيروزمند نياز به ميدان آمدن نيروى متحد طبقه کارگر و نياز به مبارزه متحد و بهم پيوسته اقشار مختلف مردم است. نياز به ميدان آمدن کارگر نفت و کارگرانيست که در مراکز کليدى قرار دارند که يک روز اعتصاب سراسرى آنها تمام جامعه را بحرکت در خواهد آورد. امروز روز سازمانيافتن و پيشبرد مبارزه اى متحد و سازمانيافته است. با تدارک مبارزه اى متشکل و سازمانيافته ميتوان نه تنها تعرضات امروز رژيم را به عقب راند بلکه به عمر ننگين اين رژيم خاتمه داد.
بايد به تدارک تعرض سازمانيافته رفت
امروز ما بيش از هميشه شاهد جنب و جوش وسيع مردم در بخش هاى مختلف جامعه براى متشکل شدن هستيم و براى آن تلاش ميکنند. بنا بر آمارهاى رسمى هم اکنون در حدود ١٣٠٠٠ تشکل در ليست هستند تا برايشان مجوز فعاليت صادر شود. تشکلهايى که از قبل فعاليت خود را شروع کرده و با فشار مبارزاتشان ميکوشند وجود خود را بر رژيم تحميل کنند. اين آن جنبشى است که دارد خود را در همه ابعادش سازمان ميدهد و قوام مى يابد. اوضاع سياسى امروز بيش از هر وقت بر ضرورت متشکل شدن و تدارکى سازمانيافته در مقابل تعرضات رژيم تاکيد ميگذارد. بايد متشکل شد. بايد در محلات و در کارخانه، در مدارس و در همه جا متشکل شد. بايد مجامع عمومى کارگران در کارخانجات به سنتى تثبيت شده و پايدار تبديل شود. تجمعات هر روزه کارگران و تکرار شدن برپايى مجامع عمومى کارگرى در اعتراضات جارى امروز ما را در يک قدمى تشکيل مجامع عمومى منظم کارگرى قرار داده است، بايد اين گام اساسى را به جلو برداشت. هنگاميکه کارگران پتروشيمى در اراک در مبارزاتشان اعلام داشتند هر سه شنبه تجمع! هر سه شنبه اعتراض! بطور واقعى گامى بزرگ در جهت تثبيت مجامع عمومى کارگرى برداشتند و در مقابل کارگران در ديگر مراکز کارگرى راه نشان دادند. بايد اين گامها را تثبيت کرد.
در کنار مجامع عمومى منظم در محل هاى کار، متشکل شدن در محلات و سازماندادن مبارزه اى متحد در هر محله در تقابل با تعرضات رژيم يک اقدام ضرورى جدى در شرايط کنونى است. ميتوان در محلات جمع هايى را تشکيل داد که کار خود را مقابله با هر نوع تعرض رژيم قرار ميدهند و عرصه را بر حضور گله هاى حزب الله در آن محل تنگ ميکنند. جمع هايى که هر کجا شاهد تعرض به زنان، جوانان و به مردم هستند، فورا تعرض متقابل در برابر آن را سازمان ميدهند و با بپا کردن اجتماعات اعتراضى مامورين رژيم را فرارى ميدهند. جمع هايى که در روابط اجتماعى در محل تنيده شده و مورد حمايت و پشتيبانى مردم در محل هستند. بعبارتى ديگر جوانان و بچه هاى محل در هر محله ميتوانند بگرد هم جمع شوند و کنترل محلات را دست گيرند و با محلات و مناطق ديگر صفى متحد از مبارزه را بوجود آوردند. اشکال مختلف تشکل ها و ظرفهاى مبارزاتى را بايد بوجود آورد، بايد جمع هاى آزادى زن را در محله و محيط کار و دانشگاه و مدارس تشکيل داد، بايد دانشجويان، معلمان، پرستاران و همه بخش هاى جامعه متشکل شوند و تشکل هاى واقعى خود را که نماينگر اراده متحد آنها باشد را بوجود آورند.
بر پايى تجمعات از پيش تعيين شده و نقشه مند، مانند تجمع هر يکشنبه معلمان، قطعنامه دادن و صدور بيانيه هاى اعتراضى و انعکاس آنها در رسانه هاى داخلى و در سطح بين المللى، هبستگى با مبارزات بخش هاى مختلف جامعه همه و همه گامهاى مختلف پيشبرد يک مبارزه سازمانيافته است که نمونه هاى آنرا مردم خود در مبارزاتشان تجربه کرده اند. بايد اينها همه از سوى رهبران کمونيست و فعالين اعتراضات جارى بصورت سنت هاى جا افتاده بکار گرفته شود. مثال بارزى از اين تجربيات، تجربه ده روز اعتراض و مبارزه پيروزمند، ده روز اعتراض گسترده و وسيع در سقز و براى آزادى دستگير شدگان اول مه در اين شهر بود. اعتراضى با شکوه و پيروزمند که از سقز شروع شد و به اقصاء نقاط جهان از آمريکا و کانادا تا استراليا و ديگر کشورها کشيده شد.
واقعيت اينست که امروز همبستگى در ميان بخش هاى مختلف مردم و در ميان کارگران نيز اشکال سازمانيافته ترى بخود گرفته است. قطعنامه هاى حمايتى، خطاب قراردادن نهادهاى بين المللى و جلب حمايت و همبستگى آنها قدمهاى ديگرى است که برداشته شده و ما آنرا در پيامهاى همبستگى با کارگران خاتون آباد، پيامهاى همبستگى با مردم زلزله زده بم و در پيامهاى همبستگى مبارزات مردم در ايذه شاهد بوديم. اينها همه اشکال گوناگونى از پيشبرد مبارزه اى متحد و سازمانيافته در شرايط کنونى است که بايد آنها را بکار برد و صف متحدى از مبارزه و همبستگى را سازمان داد.
و بالاخره وجود حزب کمونيست کارگرى، حزب طبقه کارگر و همه مردم آزاديخواه، يک نقطه قدرت اساسى براى طبقه کارگر و جنبش آزاديخواهى است که امروز باتمام قوا در صحنه سياسى ايران حضور دارد و براى سرنگونى اين رژيم و برقرار جمهورى سوسياليستى مبارزه ميکند. بايد به اين حزب پيوست و به دور آن حلقه زد تا خواست ميليونها انسان را براى خاتمه دادن به موجوديت منحوس اين رژيم و کليت اين نظام به سرانجام رساند.