١٨ تير و "مبارزه با اعتياد!"
سياوش مدرسي
siamodarresi@yahoo.de
"مبارزه" با "تهاجم فرهنگي غرب"، مبارزه با "بد حجابي"، مبارزه با آنتن هاي ماهواره اي، "فسق و فجور"، "لهو و لعب" و "مبارزه با مواد مخدر"، ديگر به يک سنت، يک شيوه حفظ و بقا و يک روش سرکوب در جمهوري اسلامي تبديل شده است. سرکوب جامعه از طريق آنچه که "مبارزه با مفاسد اجتماعي" ناميده مي شود از روز اول تا به امروز يکي از عرصه هاي تعرض انواع و اقسام رهبران، باندها و جناح هاي حکومتي رژيم عليه مردم بوده است. در اين زمينه تفاوت چنداني بين حاج آقا دکتر ابوالحسن بني صدر و حاج دکتر يزدي و حاجي خميني نمي بينيد، تفاوتي بين رفسنجاني و خاتمي بطور واقعي وجود ندارد. طرفه اينکه فاسد ترين عناصر اجتماعي، مافيايي ترين باندهاي توليد و توزيع مواد مخدر، رذلترين سازماندهندگان تجارت سکس و خريد و فروش دختران و پسران حتي زير سن قانوني، پااندازان و لمپنها و ملاها در هرکدام از تعرض هايشان مدعي مبارزه با آنچه مي شوند که خود سازماندهندگان و پول سازترين آنها هستند.
تعرض وسيع چند هفته اخير رژيم به جوانان با اسم "مبارزه با مواد مخدر" انجام ميگيرد. در اين تعرض تمام جوانان مشکوک هستند، در پارکها و مراکز تفريح مورد حمله قرار ميگيرند، دستگير مي شوند، به آنها بي حرمتي مي شود، کتک مي خورند تا بفهمند که در سالگرد ١٨ تير نبايد دست به اقدامي عليه رژيم نزنند. از شهرهاي ايران گزارش مي شود که جوانان را به شيوه بسيار زشتي مورد بازخواست و تفتيش بدني قرار ميدهند و بمحض کمترين اعتراض کتک زده مي شوند، دستگير مي شوند و با اخاذي و باجگيري از خانواده هايشان بعد از مدتي آزاد مي شوند تا مبارزه با مواد مخدر "دقيقتر!" انجام گرفته باشد.
در اين ميان کارشناسان، اساتيد و قلم بدست هاي حرفه اي و نان به نرخ روز خور مشغول بررسي ابعاد اجتماعي پديده اعتياد در جوامع بشري از آغاز تا امروز و ارزيابي از کم و کيف مبارزه رژيم با اعتياد در "راستاي بهينه سازي!" جامعه هستند. شب ترياکشان را در محافل خصوصي ملاها دود ميکنند و روز مشغول بهينه سازي جامعه در راستاي اين و آن هدف اجتماعي مسلمان ها هستند. انگار تمامي دستها در کار اند تا اهداف سياسي واقعي اين تعرضها مخفي بماند. همه در حال دروغ بافتن و عوام فريبي هستند. حتي يک نفر از اين "محققين!" به پديده اعتياد آنطور که در واقعيت جامعه جاري است توجهي نمي کنند، به نقش جمهوري اسلامي در اين ميان از تمام جنبه هاي فرهنگي، تجارتي و سرکوب گرانه در توسعه اعتياد توجهي مبذول نمي شود. در واقع آنچه که مثل روز بر مردم روشن است در نزد اين اساتيد از دسته مجهولات و ابهامات و غيره محسوب مي شود.
بگذاريد به مثالي بسنده کنم: روزنامه شرق در ستون کناري صفحه حوادثش خبر و گزارش کوتاه اما وحشتناکي را درج کرده، در اين گزارش آمده که: قدرت الله محمودي يکي از مسئولين مبارزه با مواد مخدر نيروهاي انتظامي به خبرنگار شرق مي گويد از هر ١٠٠ نفر زنداني جمهوري اسلامي ٧٥ نفر معتاداند و ٢٥ درصد از اين ٧٠ نفر به بيماري ايدز مبتلا هستند.
اين آمار از پارکها و منازل خصوصي مردم بدست نيامده، اين آماري از زندانهاي جمهوري اسلامي است و از زبان يکي از کاربدستان به اصطلاح مبارزه با مواد مخدر اين رژيم انجام ميگيرد. حالا سوال کنيد که اين معتادان در زندانهاي جمهوري اسلامي از کجا مواد مخدر تامين مي کنند؟ چرا زندان مرکز خريد و فروش مواد مخدر است؟ چرا از هر ١٠٠ نفر ٧٠ نفر معتاداند، چرا در زندان ٢٥٪ آنها به ايدز مبتلا هستند؟ آيا اين بيماران ايدزي با خانوادها و همسرانشان ملاقات حضوري ندارند؟ آيا در هرکدام از اين ملاقاتها چند نفر به بيماران ايدزي در جامعه افزوده مي شود؟
اين سوالها را جلوي محققين، جلوي ژورناليست ها، جلوي اين مزدوران قلم بدست بگذاريد و بپرسيد چرا؟ اما جواب اين سوالات را مردم خوب ميدانند. هرجا که جمهوري اسلامي کنترل بيشتر دارد، اعتياد و تباهي روحي و جسمي انسانها بمراتب بيشتر از هرجاي ديگري است. مسبب و عامل مستقيم اعتياد و توزيع مواد مواد مخدر خود سردمداران حکومت هستند. زندان جمهوري اسلامي فقط تصويري از يک واقعيت تلخ و درد آور بزرگتري است، واقعيت سياهي که به روزمرگي جامعه اي هفتاد ميليوني تحميل شده است.
روز ١٨ تير روز اعتراض به همين واقعيت تلخ است، روز نخواستن سرتابپاي اين نظام است، از مجلس و بيت رهبر گرفته تا رئيس جمهور و ملاهاي دون پايه آن، از ژورناليست ها و محلل ها و باج خورهاي نيروهاي انتظاميشان، تا قوانين دادگاه هايشان، از به اصطلاح محافظه کارش گرفته تا به اصطلاح اصلاح طلب آن.
پايان اين فاجعه دهشتناک دور نيست.
متحد شويم!