اول مه را تعطيل کنيم و به خيابان بيائيم
اول ماه مه، (امسال ١٢ ارديبهشت)، روز جهاني کارگر است. اين روز ما است. اين روز بايد همه جا تعطيل شود. نه فقط کارخانه ها که همه جا بايد تعطيل شود. کار را تعطيل کنيم و صدايمان را بلند کنيم. اجتماعات بزرگ برپا کنيم و خواست هايمان را همه جا اعلام کنيم. اول مه بايد شعارها مال ما باشد و بلندگوها دست ما باشد. اعلام کنيم که اين شرايط غير انساني را ديگر تحمل نميکنيم. اعلام کنيم که کشتار رفقايمان در خاتون آباد و شهربابک را محکوم ميکنيم، که از سرکوب رفقايمان در نساجي هاي اصفهان اعلام انزجار ميکنيم و خواهان معرفي و مجازات عاملان کشتار و سرکوب هستيم. نفرت مان را از اخراج هزاران رفيقمان در سدکارون و در سراسر کشور اعلام کنيم. اعلام کنيم که نپرداختن مزد کارگر جنايت است، که دستمزدهاي زير خط فقر بس است.
اين زندگي نيست که به ما و بچه هايمان تحميل کرده اند. نه مزد کافي ميدهند، نه همان مزد را تمام و کمال ميپردازند، نه بيمه بيکاري داريم، نه ايمني داريم، نه آزادي بيان داريم، نه حق تشکل و اعتصاب. همه جا را تعطيل کنيم، به خيابان بيائيم و با صداي بلند اعلام کنيم کارگران جهان متحد شويد، بگوئيم مرگ بر سرمايه داري، مرگ بر تبعيض و نابرابري، نابود باد فقر و بيکاري. اجتماع کنيم و در سخنراني ها و در قطعنامه هايمان از مبارزات رفقايمان در چهارگوشه کشور و در سراسر جهان پشتيباني کنيم، با صداي بلند از مبارزات معلمان و پرستاران و ساير زحمتکشان براي يک زندگي بهتر حمايت کنيم، صفوفمان را متحد کنيم و آمادگي مان را، اراده مان را، عزم جزممان را براي تغيير اين وضع اعلام کنيم.
کارگران، معلمان، زنان، جوانان، مردم آزاديخواه!
روز کارگر روز اعتراض به تمام نابرابريها و تبعيضات و بيحقوقي هاست. روز اعلام انزجار از نظام سرمايه داري، روز اعتراض به فقر و بيکاري، روز اعتراض به عاملان سيه روزي ما و روز اعلام آمادگي براي تغيير اين اوضاع است. اول مه روز همه ما است. يکصدا و متحد همه جا را تعطيل کنيم و به خيابان بيائيم.
زنده باد اول مه
زنده باد اتحاد جهاني کارگران
حزب کمونيست کارگري ايران
١٧ فروردين ٨٣