اول ماه مه يا ١١ ارديبهشت؟
حسن صالحي
hasan_salehi2001@yahoo.com
اول ماه مه روز جهاني کارگر در راه است و طبعا تمام تلاش رهبران و فعالين کارگري هرچه باشکوهتر برگزار کردن اول مه امسال است. امسال بخصوص در شرايطي که بحران مرگ سرتاپاي رژيم اسلامي سرمايه داران را فرا گرفته است، و ناله هاي ترس و دلهره از انقلاب مردم از همه محافل طبقه استثمارگر بلند است، برگزاري پر سر و صداي اول ماه مه اهميت ويژه اي دارد. چرا که نمايش اتحاد و عزم طبقه کارگر در اول مه امسال و اعلام مطالباتي همچون پايان دادن به خفقان و سانسور، امکان ابراز آزادانه نظر و اراده سياسي، تخصيص منابع و امکانات اقتصادي کشور به رفاه و آسايش مردم، پرداخت دستمزد هاي معوقه، افزايش فوري دستمزدها، حق آزادي اعتصاب و تشکل، تامين بيکاران و بازگشت به کار بيکار شدگان و انساني شدن شرايط و ساعت کار و غيره، ضربه مهلکي است بر رژيم مدافع نظم استثمارگرانه موجود و اعلام آمادگي کارگران براي پي افکندن نظامي انساني و برتر.
آنچه که بويژه درباره اول ماه مه امسال ضروري است که بر آن تاکيد بيشتري گردد، جنبه تعطيلي روز جهاني کارگر است. اول ماه مه امسال بدليل وجود سال کبيسه در تقويم شمسي مصادف است با روز شنبه ١٢ ارديبهشت ١٣٨٣. اگر در قانون کشور روز بين المللي کارگران بعنوان اول ماه مه و نه ١١ ارديبهشت شناخته شده و تعطيل رسمي اعلام شده بود، تاکيد بر جنبه تعطلي لازم نبود. ماده ٦٣ قانون کار جمهوري اسلامي مي گويد: "علاوه بر تعطيلات رسمي کشور، روز کارگر (١١ ارديبهشت) نيز جزو تعطيلات رسمي کارگران به حساب مي آيد." بقول منصور حکمت کساني که حاضر نمي شوند روزه شان را طبق ماه شمسي بگيرند، تا نوبت کارگر مي شود روز جهاني کارگر را ١١ ارديبهشت اسم مي گذارند. اين بهيچوجه يک مسئله اتفاقي نيست. همه کارگران بر اين واقف هستند که از همان آغاز سر کار آمدن حکومت اسلامي تاکنون، چطور خوف اول مه در پيکر رژيم لانه کرده است. قانون نويسان جمهوري اسلامي از جايگزيني اول ماه مه با ١١ ارديبهشت، بدنبال اين بوده اند که هويت بين المللي کارگران را نفي کنند و در همانحال قدرت مانور بيشتري براي مقابله با روز جهاني کارگر داشته باشند. اما اين ترفند ها با هوشياري کارگراني که طي اين سالها در نبرد بر سر اول مه پوزه رژيم را بخاک ماليده اند، مي تواند و بايد خنثي شود.
روز جهاني کارگر اول ماه مه است و نه روز ديگري. روزي که بايد تعطيل باشد اول ماه مه است و نه ١١ ارديبهشت. اول ماه مه تاريخچه، سنت و هويت خود را دارد و با همين اسم بايد تعطيل رسمي باشد. مگر آخوند و اسلاميون روزه و عيد فطر و عيد قربان شان را مطابق تقويم شمسي برگزار مي کنند که در مورد روز جهاني کارگر به آن متوسل مي شوند؟ اعلام يک روز واحد که کارگران در چهارگوشه دنيا طي آن با متوقف کردن چرخهاي کار و توليد، ادعانامه خود را عليه نظم سرمايه داري بيان کنند، جز جدانشدني از سنت اول مه است. اين سنتي است که مهر مبارزات قهرمانانه کارگران را بر خود دارد و نتيجه تصميمي است که در کنگره کارگران انترناسيونال (دوم) گرفته شد. هيچ دخل و تصرفي در آن مجاز نيست.
اول ماه مه کار بايد تعطيل باشد. هيچ عذر و بهانه اي براي تعطيل نبودن کار قابل قبول نيست. در طول ٣٦٥ روز از سال به همت تلاش و جانفشاني کارگران تنها يک روز بعنوان روز کارگر برسميت شناخته شده است که در همه جاي دنيا يک نام دارد: اول ماه مه. تعطيلي اول ماه مه يادآور مبارزه کارگران براي ساعات کار کمتر و داشتن اوقات فراغت بيشتر است. اين روز بايد با روزهاي ديگر سال متفاوت باشد بطوريکه همه اين تفاوت را تشخيص دهند. فرارسيدن .روز کارگر همه جا فراخواني است به اينکه کارگران در يک رژه واحد و جهاني صفوف خود را گرد آورند، از وراي همه مرزها و فارغ از همه جدائيها احساس همسرنوشتي و آرمان مشترک رهايي را جشن بگيرند، همه چرخها را از حرکت باز دارند و همه جا از نظم و جامعه موجود بخواهند که به صداي اکثريت عظيم انسانها گوش فرا دهد و در برابر حکم و مطالبات کارگران سر فرود آورد. روز کارگر، روز نمايش قدرت کارگران در مقياس جهاني و روز اتمام حجت کارگران در برابر نظم و شرايط اجتماعي موجود است. اين روز را هرچه با شکوهتر و قدرتمندتر جشن بگيريم.