انترناسيونال شماره ١٠١

مصاحبه با هما ارجمند مسئول کمپين بين المللي عليه دادگاه شريعه در کانادا

در رابطه با کنفرانس ١٢ اوت تورنتو

انترناسيونال: جمعه ١٢ اوت، کمپين بين المللي يک گردهم آيي بسيار موفقي با شرکت آيان هرسي علي (نويسنده فيلمنامه تسليم که کارگردانش به نام ون گوگ توسط يک تروريست اسلامي در هلند ترور شد)، ارشاد منجي نويسنده کتاب "مشکل با اسلام، امروز" و خود شما در دانشگاه تورنتو برگزار کرد. سالن ٤٠٠ نفره دانشگاه حتي راه پله ها پر از جمعيت بود. هدف از اين برنامه چي بود و اين استقبال وسيع را چگونه توضيح ميدهيد؟

هما ارجمند: هدف از برگزاري اين کنفرانس همانطور که قبلا هم در جاي ديگر گفتم در اساس اين بود که جامعه را در مقياس وسيع متوجه اهداف کمپين، خطري که ترقي خواهي و حقوق زنان را از جانب جريانات مذهبي و بطور مشخص اسلام سياسي تهديد ميکند و افشاي مماشات دولتهاي غربي با بخشهاي از اين جنبش کنيم. اين کنفرانس همچنين يک قدرت نمايي هم بود. در مدتي بسيار کوتاه و با توجه به سنگ اندازيهاي بسيار توانستيم کنفرانسي بسيار بزرگ و باشکوهي را داشته باشيم. دو شخصيت معروف در سطح کشوري و جهاني با حضور در اين کنفرانس به پاي حمايت عملي از کمپين ما و اعتراض به ايجاد دادگاههاي اسلامي در کانادا آمدند. اين کار کوچکي نبود. دو دولت با سفارتخانه ها، اداره مهاجرت و پليس اش درگير بودند. مديا در سطح وسيع درگير بود. بنحوي که دلنگراني ما در مورد تبليغات اين کنفرانس خيلي سريع برطرف شد چرا که خيلي از آنها بدون آنکه ما از آنها بخواهيم آگهي ما را چاپ ميکردند. دولت بيش از گذشته به وزنه ما و قدرت ما پي برد. در خود کنفرانس چندين شخصيت مهم دولتي، سفير هلند و چندين مقام بلند بالاي قضايي و دانشگاهي شرکت داشتند. خيلي از فعالين سرشناس حقوق زنان و حقوق بشري به کنفرانس آمده بودند. همه اينها قدرت بسيج کمپين ما و برآورده شدن هدف ما از اين برنامه را ميرساند.

اما توضيحي که من ميتوانم بعنوان علت استقبال وسيع بدهم اين است که کمپين ما بيش از ٢٠ ماه است که کار مداوم ميکند. دهها سخنراني در دانشگاهها، کنفرانسهاي حقوقدانان و نهادهاي مربوط به حمايت از زنان و کودکان و اتحاديه هاي کارگري مختلف حاصلش را با اين کنفرانس داد. درست است که حضور آيان هرسي علي بعنوان يک معترض سرسخت و پرآوازه به جريانات اسلامي نقش مهمي در استقبال کردن مردم از اين کنفرانس داشت ولي توجه داشته باشيم اگر کار کمپين نبود او اين همه راه را نميکوبيد و يا اين همه هزينه سنگين را متقبل نميشد که به اين کنفرانس بيايد. براي اطلاع بگويم يک دانشگاه مهم در امريکا همزمان خيلي سعي کرد او را براي سخنراني داشته باشد ولي نه تنها جوابي از او نگرفت بلکه مسئولين دانشگاه عاجزانه به ما متوسل شدند تا او را تشويق کنيم به درخواست آنها جواب مثبت دهد. و يا حداقل ١٥ رسانه خبري با ما تماس گرفتند و خواهان مصاحبه زنده راديو و تلويزيوني شدند که او به همه آنها جواب رد داد و گفت که ميتوانند به کنفرانس بيايند. همچنين اين را هم در نظر بگيريد در دنيايي که دو غول تروريست و بي رحم (دولت آمريکا و جنبش اسلامي) به جان مردم افتاده اند و از آنها قرباني ميگيرند که آخرينش هم بمب گذاري در لندن بود روز بروز گوش شنوا به ما بيشتر ميشود و استقبال از اجتماعاتي که اسلام سياسي را هدف افشاگريهاي خويش قرار ميدهد دور از انتظار نيست. ديگر آنکه در اين کنفرانس سه زن از سه نقظه جهان که خود هم قرباني ستم گري فرهنگ ارتجاعي و مذهبي بوده اند و هم براي خلاصي از آن مبارزه ميکنند گرد آمده بودند و اين سه زن هر چند گرايشهاي مختلف در جامعه را نمايندگي ميکردند ولي تاکيد ميکردند که دادگاههاي اسلامي در هر جايي که وجود داشته باشند يک تهديد جدي براي حقوق زنان ميباشند و بايد مقابل آن ايستادگي کرد.

انترناسيونال: آيا دامنه حمايت از کمپين همچنان گسترش پيدا ميکند؟ لطفا کمي در باره سطح حمايت از کمپين در کانادا و جهان، گروهها و شخصيتهاي و مردمي که از کمپين حمايت ميکنند صحبت کنيد.

هما ارجمند: آري. حمايت از کمپين همچنان ادامه دارد. خود اين کنفرانس، شرکت وسيع مردم در آن، روي آوري شخصيتهاي معروف در سطح جهاني به اين کمپين، دعوتهاي روز افزون از ما براي شرکت در کنفرانسهاي مختلف، مراجعه مقامات دولتي و دانشگاهها به ما همه نشان از نفوذ گسترده ما در جامعه و در بين مردم دارد. در چند ماه آينده در چندين شهر سخنراني خواهم داشت. در تاريخ ٨ سپتامبر تظاهرات بين المللي در چندين شهر کانادا و چندين کشور خواهيم داشت که بخشي از سازمان دهندگان آن را شخصا اصلا نميشناسم. يک ائتلاف بسيار بزرگ که در آن بيش از ٦٠ سازمان بزرگ و با نفوذ شرکت دارند شکل گرفته و ما هم يکي از آن هفت سازماني هستيم که در کميته رهبري آن حضور داريم. بخشي از اين سازمانها که تا چندي پيش طومار ما را امضا نميکردند و يا بطور رسمي نامه حمايت نمي نوشتند الان اوضاع به جايي رسيده که من را براي اين کميته رهبري انتخاب کردند و در سياست گذاري آن نقش مهمي داريم. گروههايي که از ما حمايت ميکنند عمدتا سازمانهاي مدافع حقوق زنان، خانه هاي امن زنان، اتحاديه هاي کارگري، سازمانها انسان دوست و آتيست هستند.

انترناسيونال: در همان جلسه ١٢ اوت، زني با حجاب اسلامي ادعا کرد که زنان مسلمان ميخواهند مسائلشان در دادگاههاي شريعت حل و فصل شود. اين ادعاي سرکردگان راه اندازي دادگاههاي شريعت در کاناداست که توسط اين زن تکرار ميشد. نظرتان در اين مورد چيست؟ شما که با گروههاي مختلف زنان در کانادا در تماس فعال هستيد، در اين مورد تصوير بدهيد که واکنش زنان محصور در محيطهاي اسلامي نسبت به کمپين چگونه بوده است؟

هما ارجمند: بطور قطع زني که ميخواهد دادگاههاي اسلامي وجود داشته باشد از روي منفعت و حقوق خود حرکت نميکند و بيشتر اهداف سياسي دارد و بيهوده نيست که ما ميگوييم پشت حرکتهايي از اين نوع، يعني زدن دادگاههاي اسلامي، اسلام سياسي خوابيده است. و گرنه کدام زن عاقلي ميتواند قبول کند که شعورش، لياقتش و توانايي اش کمتر از مرد است بنحوي که قيموميت کودک حقش نيست و يا حق طلاق نبايد داشته باشد و کليه آن تحقيرهايي که اسلام در قبال زنان دارد را عين احترام به انسان و زن بداند؟ اين دروغ محض است که زنان به اصطلاح مسلمان خواهان حل منازاعات خانوادگي خود در دادگاههاي شريعه هستند. آيا کسي رفته آمار گرفته است؟ کسي رفته از زنان در يک فضاي خارج از فشار خانواده و جامعه مردسالار پرسيده است؟ فکر نميکنم. جدا از اين بعنوان کسي که با زنان مورد خشونت و آزار قرار گرفته کار ميکنم هر روز با چندين زني که خانه و کاشانه شان را ترک کرده و به شلتر پناه آورده اند مواجه ميشوم که عمدتا از کشورهاي اسلام زده آمده اند و اينها کساني هستند که تنفر از فرهنگ عقب مانده و مذهبي تمام وجودشان را فرا گرفته و با رجوع به ما ميخواهند يک دم نفس آزاد بکشند. حال من از شما ميپرسم اين چنين کساني مي آيند به نفع تشکيل دادگاههاي شريعه راي دهند که کتک زدن زن را نه تنها جرم نميداند بلکه حتي توصيه هم ميکند؟ و اما در مورد اين بخش سئوال که زنان "جامعه مسلمانان" چقدر به کمپين ما واکنش نشان ميدهند بايد بگويم که اولا خيلي از زنان در اين "جامعه مسلمانان" هنوز از وجود ما خبر ندارند. ثانيا خيليها جرات ندارند که به ما بپيوندند. ثالثا همين حالا سه تشکل بسيار بزرگ تحت نام "شوراي مسلمانان زنان کانادا" و "انجمن متحده مسلمانان" و "کنگره مسلمانان کانادا" با ما در اين ائتلافي که صحبتش را کردم حضور فعال دارند. بطور منفرد هم کم نيستند کساني که با ما همکاري ميکنند و يا به ما سمپاتي نشان ميدهند. اين را طومار ما هم نشان ميدهد. و تازه تمام اعضاي فعال کمپين ما از ايران و عراق که عضو سازمان آزادي زن و حزب کمونيست کارگري ايرن و حزب کمونيست کارگري چپ عراق هستند را نميدانم بايد جز کدام کاتگوري قرار داد؟ يک نکته جالب را هم اينجا ذکر کنم که آنجايي که از جمعيت "مسلمانان" در کانادا صحبت ميکنند تمام آته ئيستها، کمونيستها و حتي متعلقين به مذاهب ديگر را به صرف اين که از خاورميانه و شمال آفريقا آمده اند جزو آن جمعيت قرار ميدهند ولي آنجايي که بعنوان يک معترض به فرهنگ اسلامي و يا گروههاي اسلامي خود را نشان ميدهيد، حتي اگر از آن مناطق آمده باشيد، از شما ميپرسند آيا از "جامعه" مسلمانان کسي هم با اين دادگاهها درافتاده است؟

انترناسيونال: موقعيت کنوني کمپين چيست؟ تا چه حد توانسته ايد جريانات اسلامي را عقب برانيد؟ آخرين برخورد دولت انتاريو به اين موضوع چيست؟

هما ارجمند: موقعيت کمپين خيلي عالي است. ما در سطح مديا مشکل چنداني نداريم. در سطح لابي ايستي نيز نفوذ ما خيلي بالا است. ميدانيد در مجلس ايالت کبک ايجاد دادگاههاي اسلامي را ممنوع کرده اند. وقتي در همين مجلس قرار ممنوعيت اين دادگاهها را مطرح کردند از ما نام بردند و به استدلالات ما استناد کردند. کميته زنان حزب ليبرال در انتاريو پشتيبان ما است و مرتب با ما تماس داشته و از ما راه حل ميخواهد. حزب نيو دموکرات که در دوره حاکميت او لايحه حکميت ١٩٩١ به تصويب رسيده بطور رسمي خواهان ملغي شدن اين لايحه شده است. همين کنفرانس، آمدن آيان هرسي علي و ارشاد منجي نشان چيست؟ غير از اينکه قدرت ما را نشان ميدهد؟ ائتلافي که شکل گرفته و پيوستن هر چه بيشتر سازمانها و شخصيتهاي سرشناس به اين ائتلاف از جمله نويسندگان معروفي چون، مارگريت آتوود، جين کال وود، شرلي داگلاس و دهها نفر ديگر نشان موقعيت تعرضي ما است.

همانطور که قبلا در اطلاعيه هاي ديگرمان گفتيم دولت هنوز به تصميم نهايي نرسيده است و هر از چند گاهي اعلام نظر قطعي خويش را به عقب مياندازد و اين به ما فرصت بيشتري ميدهد که نيرو جمع کنيم. اين تعويق انداختنها همچنين نشان از اين دارد که در بين آن بالايي ها همنظري اصلا وجود ندارد و يا سر اين موضوع دعوا شده است. در بين جريانات اسلامي که جهت ايجاد اين دادگاهها تلاش ميکنند بعد از تصميم مجلس کبک دلسردي خيلي بالا گرفته است. بمب گذاريهاي لندن هر چه بيشتر توجه شان را به جاي ديگري جلب کرده است و کلا در موقعيت تدافعي قرار دارند.

انترناسيونال: برنامه هاي بعديتان چيست؟

هما ارجمند: يکي از برنامه هاي ما تقويت و بدست گرفتن رهبري ائتلافي است که بوجود آمده. اين ائتلاف اهرم خوبي است براي پيشبرد کارهاي ما و بطور قطع لانسه کردن کمپين ما در اين ائتلاف وظيفه بزرگي است که در دور آتي بعهده ما است. برنامه ديگر ما تدارک يک تظاهرات بين المللي و قدرتمند است که در چندين شهر کانادا از جمله اتاوا، تورنتو، ويکتوريا، ونکوور، مونتريال، کيچينير (شايد هم در هاليفکس و ادمونتون) و انگليس، آلمان، سوئد، هلند و فرانسه در مقابل پارلمان، مجالس ايالتي و سفارت خانه هاي کانادا در اين کشورها برگزار خواهد شد. اين کمپين همچنان پيش خواهد رفت و حمايت بيشتر از اين جلب خواهد کرد و از پاي نخواهد نشست تا اين مبارزه را به پيروزي برساند. در همين جا يکبار ديگر از همه خوانندگان انترناسيونال و همه ايرانيان آزاده و ترقي خواه ميخواهم به کمپين ما بپيوندند. به تظاهراتهاي ما در ٨ سپتامبر بيايند. نقش زنان و مرداني که حکومت اسلامي را با پوست و گوشت حس کرده اند در صف اول اعترض عليه شکل گيري دادگاههاي اسلامي بسيار حياتي و تعيين کننده است. همچنين از همه مدافعين حقوق زن، طرفداران سکولاريسم و آزادي ميخواهم در ٨ سپتامبر در مقابل سفارت کانادا در ايران اجتماع کنند و اعتراض خود به دولت کانادا براي مجاز دانستن دخالت مذهب در امور خانواده را نشان دهند. اين اعتراض و اين اجتماع در عين حال مشت محکمي است به دهان جمهوري اسلامي.