رهبرانی بزرگ و طرحهائی کوچک !
نامه ای به ۲۱ نفر اعضای کميته مرکزی

رضا کمانگر

رفقای عزيز بيانيه مشترکتان را خواندم ، راستش تاسف عميق ، تمام وجودم را فرا گرفت ، نه به خاطر محتوای بيانيه ، نه به خاطر بحثها و اختلافات سياسی که شماها داريد ، و نه از سر اينکه جواب طرف مقايل را داده ايد ، بلکه تاسفم از اين است که در شرايط کنونی جامعه ، منافی بودن ان با جنبش کمونيستی و حزب کمونيست کارگری را درک نکرده ايد !
رفقای عزيز ! شما خوب می دانيد که تکه تکه کردن حزب ، قبل از هر چيز اعتماد جنبش سرنگونی طلبی را از بين می برد ! می دانيد که شقه کردن حزب يعنی کوچک کردن و حاشيه ای کردن ان ، که در اين صورت کسی برايش تره هم خورد نمی کند ! خوب ميدانيد اگر اين حزب را از هم بپاشانيد ، هر شقه ان ، به محافل  بی ازار درون خانواده چپ ايران تبديل می شود .
می دانيد اگر اين حزب دو شقه بشود ، همه ما بازنشسته جنبش کمونيستی خواهيم بود ودر بهترين حالت ادمهای شريف و خوبی باقی خواهيم ماند ؟!
رفقا!
دنيای امروز دنيای سياهيست ! حزب ما تنها روزنه اميد وتنها پاسخ به وضع موجود است ! مسئوليت قطع اميد از اين تنها روزنه اميد و تنها پاسخ ممکن به وضع موجود را به عهده نگيريد ! شما رهبرانی بزرگ هستيد و اين بيانيه در شان و منزلت شما نيست و بسيار کوچک است !
۱۵ اوت ۲۰۰۴